Overwerkvergoeding en werktijden oude stijl
Gerard Bos
Na 4 jaar promotieonderzoek waarin ik vooral ratten van
dichtbij had gezien begon ik aan de opleiding. In het
voormalig Annadal ziekenhuis, net geacademiseerd. Op
Afdeling A2, overwegend maag darm en lever ziekte. Dit
alles onder het toeziend oog van de oudste assistent, Ruud
Loffeld, die zijn zaakjes altijd goed voor elkaar had. Tussen
de middag typte hij al zijn brieven zodat die bij ontslag mee
konden naar de huisarts en om 17.30 was hij wel weg. Dat
was nog eens time - management.
Voor mij kostte het aanzienlijk meer moeite om te overzien
wat met al deze mensen loos was. Over die ratten had ik
rustig kunnen nadenken. Nu zat er wat meer druk op de
ketel. Regelmatig passeerde de klok 19 uur alvorens ik het
pand verliet. Gelukkig wel altijd goed voorzien van spijs en
drank door Geraldine, nu nog actief als verpleegkundige op
Professioneel gedrag
A5.
De muur in Berlijn was gevallen! Een historisch moment.
Ruud was ook financieel goed geïnformeerd: als je veel uren
En Pink Floyd had beloofd hun performance ‘The Wall’ nog
maakte kon je – toen - ook veel overwerkuren declareren.
eens in Berlijn eenmalig te geven.
Met een ruim bedrag onder de streep – zeker genoeg voor
de vakantie – toog ik naar de toenmalige opleider Guus
Alleen al vanwege de historische song ‘We don’t need no
Flendrig die de declaratie alleen nog moest voorzien van een
education’ wilden wij – Irene, Carolien en Dirk-Jan - als
handtekening want het was zijn budget.
jongste assistenten deze happening natuurlijk niet missen.
Hij constateerde tevreden dat ik erg veel inzet had getoond:
En een happening was het!
feedback begon ook toen al met een compliment. Maar dat
er ook een probleem zichtbaar werd: als ik voor slechts 15
De terugreis zorgde echter voor problemen. Berlijn was vol.
patiënten zo veel tijd nodig had was er mogelijk iets mis met
Overal file en wegomleidingen. In een tijd zonder Tom Tom
mijn competenties. Hij zag desalniettemin wel perspectieven
en routeplanner kostte het ons uren om uiteindelijk Berlijn
en zag mijn volgende declaratie daarom met vertrouwen
uit te komen. Overvallen door vermoeidheid, de nacht was
tegemoet… Zonder handtekening kon ik zijn kamer weer
aangebroken en de vorige nach t zonder slaap, dachten we
verlaten.
verantwoord te handelen met het nemen van een hotel. Dat
had slechtst als consequentie dat wij de volgende dag niet
op tijd in Maastricht arriveerden, een mobieltje om te bellen
hoeveel later we zouden zijn hadden we nog niet.
Daar werden wij opgevangen door onze opleider Flendrig
en tevens oom van Carolien – onze back up voor lastige
situaties dachten we. Fantastisch initiatief om naar Berlijn
te gaan. Moet je inderdaad niet willen missen zo een fraai
concert en historisch moment, zo vond ook hij. Glimmend
namen wij de complimenten in ontvangst.
Maar, zo stelde hij: ook wel onprofessioneel naar onze
patiënten toe. Veel patiënten hadden deze ochtend niet de
noodzakelijk zorg gehad en de organisatie was door ons
gedrag volledig in het honderd gelopen. Wij werden alle vier
op staande voet ontslagen…
Eind van de middag ging de telefoon. We konden ons de
volgende dag weer melden. Een portfolio voor zelfreflectie
62
bestond nog niet, maar was ook niet nodig!
| Dorien Joosen | Susanne Joosten | Linda Jorissen | Jean Kalders | Thomas Kaldijk | Carla vd Kallen | Y Kamm | Céline op den Kamo | Roel van Kampen | Jan Kamphuis |