Düne kadar sürdürdüğümüz yaşam bi-

22

çimimizle , tutum ve davranışlarımızla yer küremizde iz ya da is bıraktık . Diğer bir ifadeyle karbon ayak izimiz ile değer yarattık ya da kirlettik .

Bugün ektiğimizi biçiyoruz .

İnsanoğlu ektiğini biçiyor . Yaşadığımız günler insanlık olarak hesaplaşma , yüzleşme günleri .

İnsanoğlunun yaşadıklarından ders çıkarıp , yaşadığımız gezegene saygı , doğa yasalarına uyum göstermekten başka çıkış yolu yok . Risk yönetimi senaryolarına

iklim krizinin de eklendiğini görüyoruz .

İzin kullanmamanın dayanılmaz cazibesi , işletme riskinin önlenemez yükselişi nedir ?

Yaşadığımız gezegeni tehdit eden riskleri düşünürken iş hayatımızda , kurumsal hayatta her zaman var olan , çalışma kültürümüzde mevcut anlayışın sonucunda farkındalığımızın zayıf olduğu , bu nedenle öngörülmeyen bir riske dikkat çekmek istiyorum : İster iş insanı ister çalışan olalım , dinlenme

ihtiyacı en doğal haktır . Çalışma hayatında da düzenlemelerde karşılığı olan bu konunun etik , uyum ve hukuk boyutu , kurumsal yönetim disiplini , ilkeleri açısından da ayrı bir önemi , diğer bir ifadeyle göz ardı edilmemesi gereken bir riski bulunmaktadır .

Çalışma kültürümüzde izin kullanmadan çalışan personel özverili , işine bağlı kabul edilir ve övgüye değer bulunur . İş yerlerinde , işletmelerimizde uzun süredir izin kullanmayan çalışana çok sık rastlanır . Bu durum son derece doğal karşılanır ; iş yoğunluğu-