19 daha yüksek olmasının getirdiği cazibe sonucunda advertorial kendi pazarını yarattı . Hatta medyada advertorial tarifelerinin reklama oranla daha yüksek olduğunu görüyoruz . Dahası medyanın reklam ve PR sektörü ile ilişkilerinde “ belirleyici rol ” oynamaya başladı . Durum böyle olunca da medyanın asli işlevi olan “ habere kara çalındı ”! Okur bunun farkında mı ? Gazetelerde , dergilerde , internet sayfalarında veya televizyonda “ advertorial ” ifadesi ile karşılaştığında bunun “ reklam ” olduğunu algılıyor olabilir ama neden “ reklam gibi reklam ” olarak sunulmadığı konusunda kafası karışıktır . Aslında okurun da umurunda değildir gibi de görünebilir !
Sorun , basın mesleği etiği kapsamında da soru işaretlerinin dolu olmasıdır . Örneğin ; bir gazetenin yazı
Kökeninde haberlerin okunurluğunun reklamlara oranla daha yüksek olmasının getirdiği cazibe sonucunda advertorial kendi pazarını yarattı . Hatta medyada advertorial tarifelerinin reklama oranla daha yüksek olduğunu görüyoruz . Dahası medyanın reklam ve PR sektörü ile ilişkilerinde “ belirleyici rol ” oynamaya başladı . işlerinin “ haber değeri ” görmediği bir içerik / bilgi , parası ödenerek gazetenin sayfalarında yer aldığında o içerikte “ haber değeri ” bulamamış basın mensuplarının mesleki yetkinlikleri mi sorgulanmış olacaktır ? Veya kısmen haber değeri olduğu var sayılan ancak yayımlanma kararı verilse bile sayfada kibrit kutusu boyutunu aşmayacak bir yer bulabilecek bilgi “ gazete para kazansın , bunu advertorial olarak reklam servisine versinler ” yönlendirmesine mi havale edilecektir ?
Bir başka sıkıntı içeriklerle ilgili . Advertorial ’ lar haber şeklinde yayımlandığından okur bunun paralı bir reklam olduğunu algılamayabilir . Peki haber şeklinde sunulduğunda ilgili yayın organının bağımsızlığı , tarafsızlığı ve okur / izleyici ile bu ilkelerin ışığında kurduğu “ güven ”, ya-