en ze stapte af. Ze gooide die baksteen in mijn wiel. Waardoor ik viel. Ik viel ook nog eens in de rivier. Ze rende weg. Ik ging weer op mijn fiets zitten. Niks beschadigd. Alleen ik dan, mentaal.
Ik deed de deur open van mijn huis. En ik hoorde rare geluiden. Gehijg en gegil. Ik rende naar boven. En ik zag mijn vader... Met mijn zusje... Ze deden niet normale dingen. Ze zaten in bed te rommelen. Mijn vader zag mij en werd boos. 'Ga weg jij!' zei hij. 'Help... mij' zei mijn zusje huilend. Ik rende naar mijn zusje en trok haar van 'm af. Ik rende met haar weg naar haar kamer. Hij kwam naar ons toe met een mes. Hij schreeuwde: 'Ik ga jullie vermoorden!!!' we gilden. En plotseling kwam ma thuis. Hij rende naar zijn bed en gebaarde onderweg: 'Wacht maar'. Mijn zusje ging onder de dekens van haar bed. Mam liep naar ons toe. Ik gilde: 'Pa verkrachtte Martina!'. Pa schreeuwde erachteraan: 'What The Fuck! Echt niet!' 'Jawel!' Ma keek mij boos aan. 'Als je ruzie met 'm hebt hoef je niet te liegen' zei ze boos. 'Ik lieg niet!!' Zei ik. Ze knikte sarcastisch en ze liep weg. Ik zei fluisterend tegen mijn zusje: 'Waarom zei je niks?' waarop zij reageerde: 'Ik mag niks zeggen...' Ik keek haar geschrokken aan. Ik liep toen naar mijn kamer. Ik logde in op Styner. Ik veranderde even de kleur van mijn chat tekst en precies daarna kreeg ik een berichtje. Van Mike. In een groepsgesprek van mij, Mike, Jason en Mila.