Jan
Gerrit
Adema
over
het
concours
Ik
wil
graag
beginnen
met
te
zeggen
dat
ik
ongelooflijk
blij
ben
met
de
mooie
voorbereiding.
Uiteindelijk
is
dat
toch
waar
het
om
draait.
Meer
dan
goed
beze e
repe -‐
es,
en
dat
het
uiteindelijk
tot
een
prach g
resultaat
leidt
is
natuurlijk
de
kroon
op
het
harde
werken.
Voor
mij
waren
jullie
dus
bij
voorbaat
al
nummer
1.
Dat
het
op
het
einde
van
de
dag
ook
nog
zo
zou
uitkomen
had
ik
echt
niet
durven
dromen.
Ik
zal
het
gewoon
eerlijk
zeggen.
Vond
het
door
de
complexe
muziek
ongelooflijk
spannend
wat
het
zou
gaan
worden.
“Dit
voelt
alsof
we
samen
een
berg
beklommen
hebben.
En
verdorie
geen
kleintje
ook!”
Een
ding
wist
alleen
wel
zeker:
We
hadden
het
super-‐
goed
voorbereid
en
we
konden
het!!
Dat
wist
ik!
Maar
ja,
iets
kunnen
en
iets
doen
zijn
twee
andere
dingen.
En
tja,
de
eerste
keer
in
de
hoogste
divisie,
twee
stukken
op
het
hoogste
niveau
in
plaats
van
zoals
de
vorige
keer
1
werk
was
toch
wel
iets
anders.
En
dan
dat
Diver mento,
speelden
ze
dat
nu
ook
in
de
concertafdeling?
Ik
kreeg
het
er
wel
een
ietsje
pietsje
benauwd
van.
Maar
toch,
de
keuze
van
de
stukken
was
met
het
volle
verstand
gemaakt
en
vooral
ook
met
de
gedachte
dat
TOG
dit
zou
moeten
kunnen.
En
dat
bleek,
iedereen
stond
op
scherp
en
het
klonk
vanaf
het
begin
van
het
inspeelwerk
al
prach g.
Het
ging
mooi
en
ik
had
er
vertrouwen
in.
Maar
hoewel
het
goed
klonk
merkte
je
toch
wel
wat
spanning
op
het
musicer-‐
en.
Wat
kleine
ongelukjes
in
de
overgang
naar
het
snelle
gedeelte
in
het
eerste
deel
van
de
trombones,
maar
in
de
prak jk
voelde
je
het
vooral.
Echt
horen
deed
je
het
niet.
De
solo's
van
Danielle
en
Neeltje
en
Marco
gingen
goed.
Potverdorie
Marco,
wat
liet
je
me
nog
schrikken
bij
het
inspelen.
En
gelukkig
kun
je
ook
uit
de
juryrapporten
concluderen
dat
het
dik
in
orde
was.
Natuurlijk
is
er
al jd
wel
wat
te
zeggen
over
de
intona e
en
een
onzek-‐
er
inzetje?....zoals
wordt
geschreven,
is
eigenlijk
niet
meer
dan
logisch
bij
de
eerste
tonen
van
het
concours.
Maar
langzaam
aan
verdween
die
onzekerheid
en
toen
we
bij
het
derde
deel
aankwamen
gingen
we
dan
toch
eindelijk
echt
spelen.
En
daar
hebben
we
indruk
mee
ge-‐
maakt.
Een
van
de
opmerkingen
die
niet
in
het
rapport
staan
maar
die
wel
in
het
gesprek
na
ons
optreden
werd
gezegd
was
dat
we
lieten
zien
dat
we
veel
verschillende
s jlen
in
ons
mars
hadden.
En
ja,
dat
derde
deel,
dat
snapte
ik
ook,
dat
was
op
jullie
lijf
geschreven
en
dus
gingen
we
daar
eindelijk
spelen.
IN DE MAAT - HARMONIE TOG BERLICUM