(Realigion and EthicsTeacher)
İluh Anatolian High School
İsimsiz günlerden geçtim.
Kan ter içindeki alnıma dokununca elim,
Ayak bileklerime kendimi zincirlemişim.
Bir gizil ağrıydı göğsümün tam ortasında,
Saçımdaki ak tellere hüzünlü bir dokunuş kalacak,
Kadere hüsran payıma yanılgı çizmişim.
Derelerde kurak mevsimler, dağlarda rüzgarsız günler,
Kırık ve keskin aynalarda kesilen yüzler,
Dönebilecek miyim geriye?
Duvarlar, satırlar, pervazlar, gökyüzü,
Toprağın koynunda yetişen günyüzü,
Nerede beni payidar kılan his.
Epey yol aldım, hayli geride kaldım, benim içimdeki mana neydi?
Tuvallerde renkten cümbüşler, hani hayatımdaki renkler?
Beni de bulmalı aradığım anlamdaki eller.
Dokunmadık, ulaşmadık yer kalmazken geçmişim kendimi tek kalemde.
Ölmeli mi acıdan, içimin içindeymiş hayatımdaki anlam.
Ne ara karartmışım, neden bu kadar kendimi atlamışım?
İnsan dönebilirse kendine, inebilirse kendinde derine,
O zaman bir filiz görür geçen günlerden kalmış geriye.
Buymuş anlam denilen hazine.
Poem
53
Human Odyssey, the Path to Existentialism (HOPE)