2022 ◼ Voorjaar 17
Kort na haar geboorte werd ze afgestaan ter adoptie en belandde ze in ‘ het systeem ’. Ze ging van weeshuis naar weeshuis . Werd mishandeld en verwaarloosd . Tot ze Gay Masters ontmoette . Gay , een alleenstaande Amerikaanse vrouw , wilde een kindje adopteren en kwam via via in contact met een weeshuis in Oekraïne . Ze wilde een baby ’ tje adopteren , maar toen ze de 7-jarige Oksana ontmoette was ze verkocht . De levenslust die het meisje , ondanks haar beperkingen , uitstraalde , maakte diepe indruk op Gay .
Het duurde twee jaar aan procedures en formaliteiten tot Gay Oksana eindelijk mee mocht nemen naar huis , naar Amerika en zich officieel haar moeder mocht noemen . Vol trots maakte Gay “ the adoption of an Ukrainian angel ” bekend . De jaren die volgden waren allesbehalve makkelijk . Binnen een aantal jaren moesten beide onderbenen van Oksana worden geamputeerd . Er volgden ook operaties aan haar handen , die haar in staat stelden om ze meer te kunnen gebruiken .
Haar moeder , moedigde haar aan om te gaan roeien . Op het water kon ze alle
ellende die ze in haar jeugd meemaakte en de trauma ’ s die ze meesleepte , verwerken . Ze bleek talent te hebben , maar veel meer nog maakte haar ongekende werkethiek indruk . Ze roeide zich een weg naar de wereldtop . De beloning volgde op de Paralympische Spelen van 2012 , in Londen ; ze pakte er een bronzen medaille .
SKIËN Helaas speelde een hardnekkige rugblessure op , als gevolg waarvan ze uiteindelijk moest stoppen met haar geliefde sport . Bij de pakken neer zitten , doet Oksana echter niet . Ze verbreedde haar horizon en besloot andere sporten te gaan beoefenen . In de winter legde ze zich toe op skiën , het zomerseizoen besteedde ze aan handbiken . En binnen een aantal jaar behoorde ze ook op deze disciplines tot de wereldtop .
De ultieme bekroning voor haar doorzettings vermogen volgde in 2018 , tijdens de Paralympische Winterspelen in Pyeongchang . Ze won er tweemaal goud . Dat kunstje herhaalde ze drieënhalf jaar later tijdens de Zomerspelen van Tokyo op de discipline para-cycling .
Opnieuw werd ze getroffen door tegenslag . In aanloop naar de Winterspelen van 2022 in Peking , werd er een tumor bij haar ontdekt . Ze onderging een nieuwe operatie , revalideerde en leerde wennen aan haar nieuwe protheses . Ze won niet alleen deze race tegen de klok ; in China was ze vervolgens ook op ski ’ s niet bij te houden . Ze werd er liefst drie keer Paralympisch kampioene .
Veel meer nog dan de drie gouden plakken om haar nek , viel in China het blauw-gele bandje op dat ze om haar pols droeg . Oksana Masters , die sport onder de Amerikaanse vlag , is Oekraïne , het land waar ze geboren is , niet vergeten . Ze leeft intens mee met de mensen in het door oorlog getroffen land . En vooral met de kinderen in ‘ het systeem ’. Ze hebben het al zo zwaar ; wat betekent de oorlog voor hen ? Ze hoopt met haar prestaties en bekendheid iets te kunnen bijdragen aan de verbetering van de moeilijke situatie waarin deze kinderen , met name die met een handicap , zich bevinden .
Haar missie is duidelijk : “ Ik wil ervoor zorgen dat geen kind zich nog vergeten voelt .” ◼