2022 ◼ Najaar 17
Geachte heer Van Gaal , beste Louis ,
Op 21 november begint u aan uw laatste kunstje als trainer : het WK voetbal in Qatar . De missie is helder : wereldkampioen worden met het Nederlands elftal . Als ultieme bekroning van uw prachtige loopbaan . U hebt dan ook niets aan het toeval overgelaten . Zelfs op penalty ’ s nemen , en tegenhouden – door velen vaak omschreven als ‘ een loterij ’ – is intensief getraind . U liet specialisten invliegen , trommelde diverse keepers op : alles is tenslotte trainbaar . Al lijkt het nabootsen van een vol stadion , een hart dat in de keel klopt en trillende benen van de spanning me vrijwel onmogelijk .
Maar u heeft gelijk . De verschillen in het topvoetbal zijn klein tegenwoordig en ieder eindtoernooi worden er diverse knock out-duels beslist door een penaltyreeks . En dan kun je er maar beter ontelbaar veel hebben geoefend of hebben proberen tegen te houden . Tegenstanders leren ‘ lezen ’, heet dat . Er is echter nog iets wat ontzettend belangrijk is bij penaltyreeksen : de volgorde van nemers . Want u weet , net als ik , dat we al wereldkampioen hadden kunnen zijn . Een fout , die ik totaal niet bij u vindt passen , voorkwam dat echter . Puntje bij paaltje wist u de ego ’ s niet te managen , terwijl u daar nu juist zo goed in bent .
Ik neem u mee terug naar 9 juli 2014 . In 120 zinderende minuten voetbal hebben Oranje en
Argentinië niet weten te scoren . Het is uw verdediging gelukt om Lionel Messi in toom te houden . Dan volgen de strafschoppen en levert u het volgende lijstje in : Kuijt , Sneijder , Robben , Vlaar en Huntelaar ( Van Persie is dan al gewisseld ). Omdat Sneijder eerder mist , ligt er gigantisch veel druk op de strafschop van Ron Vlaar , allesbehalve een specialist op dit onderdeel . Vlaar mist . Toernooi voorbij . Uw beste penaltynemer , Klaas-Jan Huntelaar , komt niet eens aan de beurt . Een grote fout meneer Van Gaal !
In de kwartfinale tegen Costa Rica stond Huntelaar , die Nederland in de achtste finale ijskoud in de laatste minuut via een penalty langs Mexico schoot , ook als vijfde op het lijstje . Dat was toen enigszins te billijken . Immers , met Kuijt , Sneijder , Robben en Van Persie beschikte u toen over voldoende specialisten . Maar belangrijker : ook toen kwam Huntelaar niet aan de beurt . En dat is niet zo gek , gezien de statistieken . In de geschiedenis van eindtoernooien van Oranje kwam de vijfde penaltynemer in meer dan de helft van de gevallen ( denk aan 1998 en 2000 ) niet aan de beurt ! U , als man van de details , had dit toch moeten weten . Wat een gemiste kans . Die Duitsers hadden we kunnen hebben in de finale .
Waarom wilde Huntelaar zo graag de laatste zijn ? Het antwoord laat zich vrij eenvoudig raden : ego . Huntelaar zag het voor zich : voor het oog van de
wereld de beslissende strafschop binnen knallen , onder uitzinnige medespelers bedolven worden , bewierookt worden in de pers . Dit moest zijn moment worden . Maar ook hier werken de statistieken niet mee . De keren dat de vijfde nemer van Oranje immers wél mocht aanleggen , ging het niet eenmaal om de winnende , beslissende penalty . Op het moment dat het erop aankwam , in de halve finale van een WK nota bene , won ijdelheid het echter van rationaliteit , ging eigenbelang voor even boven teambelang . Waarom greep u niet in ?
Een succesvolle strafschoppenserie begint met een logische volgorde . De beste strafschoppennemer neemt de eerste penalty , de op-één-nabeste de tweede , enzovoorts . Er zijn nu eenmaal spelers bij wie ijswater door de aderen stroomt of die te allen tijde op hun traptechniek kunnen vertrouwen . Volgens deze methode is de kans dat de strafschoppen erin gaan het grootst en houd je de druk op de tegenstander het hoogst . Zolang jij immers blijft scoren , moeten zij dat ook doen . Dus als Memphis Depay straks in de halve finale aangeeft de vijfde penaltynemer te willen zijn , weet u wat u te doen staat . Ingrijpen ! Afgesproken ?
Veel succes en plezier in Qatar . Laat ons JUICHEN !! ◼
Sportieve groet , Maarten Tissink