Hoek en Blok Schrift 16-2 | Page 10

10 Hoek en Blok ◼ Schrift
Column Maarten Tissink. Behalve sportverslaafd en fanatiek schrijver is Maarten jurist bij Hoek en Blok.

Tour de France-

Als je naar de rand van de camping loopt, kom je bij de tafeltennistafel. Een stukje verder liggen de jeu-de-boulesbanen en dertig meter daarachter staat een oud, vervallen gebouwtje. Het is midden op de dag en buiten is het tropisch heet. Het zonlicht op het platte, uit golfplaten opgebouwde dak zorgt ervoor dat binnen een kookpunt wordt bereikt. Er staan vier rijen van vijf witte, plastic stoeltjes, allemaal in de richting van een oude beeldbuis. Een krakerige, Franse stem vult de ruimte.
Het grootste deel van de stoffige stoeltjes wordt bezet door Franse mannen van middelbare leeftijd, gehuld in krappe hemdjes waarvan de oorspronkelijke kleur nog maar moeilijk te raden valt. Een penetrante zweetlucht vecht krampachtig om voorrang met een al even overheersende knoflookdamp. Twee jochies in het midden van het zaaltje merken het amper. Ze kijken slechts gebiologeerd naar de televisie. Hun ogen speuren het scherm af wanneer een helikopterview een groepje wielrenners in een beeld vangt. De één stoot de ander aan. " Ik zie een Rabobankshirt in de kopgroep," fluistert mijn broer. " Yes, Boogerd!" antwoord ik.
Tentstok
Dat zal je altijd zien. Sta je op een camping zonder tv-hok, breekt de antenne van de wereldontvanger.
Er wordt koortsachtig nagedacht over een noodverband. Ondertussen gluren we bij de Franse overbuurman naar binnen. Die heeft een piepklein
Bolletjestrui
Een moment van
" Nee hè ", fluister ik. Een losse veter. Het sliertje katoen slingert vervaarlijk langs mijn andere schoen. Tijd om het kleinood te verhelpen is er echter niet.
televisie schermpje in zijn caravan staan. Iemand tovert een klein snoertje uit de auto dat als een soort startkabel gebruik wordt. Het ene uiteinde is verbonden aan de wereldontvanger, het andere klikt vast aan een tentstok. Het werkt! We zijn gered.
onachtzaamheid kan fataal zijn. Ik draai mijn hoofd een stukje opzij, maar mijn broer lijkt mijn materiaalpech niet te hebben opgemerkt.
Het is nog zo’ n
tweehonderd meter
Beekje
Onze gezichten conflicteren nogal met de blauwe, heldere lucht. Ze staan op onweer. We gaan naar een beekje ergens in de buurt, net op de dag dat
naar de bergtop. Ik versnel mijn pas. Mijn broer doet hetzelfde. Hup, nog een schepje erbovenop. Mijn broer reageert
de koninginnerit wordt verreden. Wie verzint dat? Er wordt onderhandeld en uiteindelijk een compromis bereikt. De tent moet het maar even zonder luifel doen. Een tentstok wordt ingeladen.
Terwijl lachende kinderen zich op een luchtbedje laten meevoeren op de
Dan zien we het kruis en beginnen te rennen. Steeds harder. Honderd meter. Andere wandelaars kijken verwonderd naar het tafereel. Vijftig meter, dertig.
simultaan.
stroming van de beek, zitten twee jochies aan de rand van het water met een tentstok tussen hen in. Eén van hen heeft een wereldontvanger in zijn handen. Het bereik is uitstekend.
Dan sla ik mijn armen triomfantelijk om het koperen kruis, de finish van vandaag. Ik heb tien punten voor de
bolletjestrui verdiend!