Hazreti Ali'nin 100 Öğüdü | Page 61

“ Sükutu galip olanın muhabbeti ziyade olur .”
Hüdavendigar Mevlana ’ mız , bir iş yapmaya kalkıştığın zaman , istersen bin kişiye danış , fakat işi yapacağın an kalbine danış , diyor . Kalpteki ses üstündür . Oradan güzel bir ses gelirse o sese uy . Akıl yenilebilir ama kalb yenilmez , orası tevhid yeridir . Oraya biraz kulak verirsen ; Allah , Allah , Allah ... diye daima tevhidde olduğunu duyarsın . Akıl her yerde gezer , kalb ise bir yerde durmuş , zikrini yapar . Hele o kalbe güzel bir Dost koymuşsan , hiç yenilmezsin .
Kalbinin sesini dinleyeceksin . Hazreti Muhammed , kimsenin aklıyla yola çıkmadı . Misal olarak ; bir iş yapılacağı zaman sahabeye anlatır , fikirlerini dinlerdi . Daha sonra kendi düşüncesini söylediği zaman sahabe onun parlak düşüncesine hayran olur , o yönde hareket ederlerdi . Çünkü Hazreti Muhammed hep tefekkürdeydi , hep kalbinin sesini dinlerdi .
Hazreti Muhammed ’ e Nebi olmadan önce toplum tarafından Emin ismi verildi . Yani onun söylediği bütün sözler suret bulacaktır , emin olun , demek istediler . Hazreti Muhammed ’ in o güzel aklı , Cebrail ( as ) ismini almıştır . O en büyük melek Cebrail , Hazreti Muhammed Efendimizin başındaki akıldır .
Bizlerin de akıllarımızı Hazreti Muhammed Efendimizin aklıyla büyütmemiz gerekir . Eğer akıl , güzel bir yerden aşı alırsa , insanı çok güzel yerlere götürür , almazsa neuzübillah isyanlara düşürür . Onun için Hazreti Muhammed kimsenin eserini okumadı , kimseden akıl almadı , kendi iç duygularıyla Yaratıcıyı kendinde buldu ve hep oradan söz etti .
Allah , insanı bu kadar mukaddes kılmış , cihana hakim kılmış , kendisine temsilci seçmiş . İnsan kişiliğini bulursa hatalara düşmez . Çünkü o Yaratıcı , o Allah , senin dışında değil ; O , senin içinde ...
Ne güzel buyuruyor Yüce Mevlana ve diyor ki :
“ Senin yanındayım , beni uzak görme ! Benim yanımdasın , benden ayrılma ! Kendini yaratandan uzak düşen kişinin işi yolunda , uygun olur mu ? Benim gözümle neşelenen göz parlar , keskinleşir , öteleri , gaybı görür . Duyduğu manevi zevkden ötürü mahmurlaşır .
İçinde benim rüzgarımın estiği , sevgimin dolaştığı gönülde , manevi güller açar , nurlarla dolu gül bahçesi olur ...”
61