“ Bir kimse senden emin olmazsa , sen de ondan emin olma .”
Hazreti Ali Efendimiz bu sözlerinde çok insancıl konuşuyor . Mademki inandıramadın kendine , artık daha fazla üzerine gitme sen de ona inanma , uzaklaş , demek istiyor .
Hazreti Ali Efendimizin çok güzel bir sözü daha vardır , buyurur der ki : “ Efendiler , biri size karşı gurur yaparsa , seni küçük görürse , sen ondan daha gururlu çık .” Ona soruyorlar , “ Neden böyle yapalım ?” “ Çünkü eğer sen ondan daha gururlu çıkarsan , gururlu durursan , o da mecbur kalır gururunu kırsın ve seninle tekrar muhabbete gelsin . Sakın onun gururuna saygı duymayın , ondan daha gururlu çıkın .”
Bakın zerre kadar bizim aşağılanmamızı istemiyor . g Gururlu çıkan kişiye daha da gururlu çıkın , diyor ; ki o da kırsın putunu ve yine dost olun .
Size şöyle bir misal daha vereyim : Selçuklu Hükümdarı Alaeddin , bir gün Hüdavendigar Mevlana ’ nın huzuruna geliyor . Mevlana hiç yerinden kalkmıyor . Herkes Mevlana ' nın bu hareketine çok şaşırıyor . Koskoca hükümdar geldi Mevlana ayağa kalkmadı , diye düşünüyorlar . Alaaddin niyaz ediyor Hüdavendigar Mevlana ’ ya , Mevlana ona yer gösteriyor , o da geçip oturuyor . Sohbet bittikten sonra Hükümdar düşünceli bir şekilde kalkıp gidiyor . Hüsameddin Çelebi Hazretleri merak edip Hüdavendigar Mevlana ' ya bu halin nedenini soruyor . “ Ya Mevlana , koskoca hükümdar geldi , sen ona ayağa kalkmadın , ona saygıda bulunmadın , bunun nedeni nedir ?” İşte Koca Mevlana şu cevabı veriyor : “ Hünkar zaten benlikteydi , ben ona ayağa kalksaydım , onu daha fazla benliğe sürükleyecektim , daha fazla Allah ' tan uzaklaşacaktı . Ben ona ayağa kalkmayınca , onun benliği kırıldı gitti . Onu daha fazla Allah ' a yakın ettim . Siz bu işlerden anlamazsınız .”
Bakın nasıl putları kırıyor Mevlana …
Mana ehli hiçbir zaman dünya ehline karşı ayağa kalkmaz . Eğer kalkarsa boşuna o makamda oturuyor ve bulunduğu makamın ne manaya geldiğini bilmiyor , demektir .
Hiçbir kimsenin benliği ve varlığı Allah ’ tan ayrı değildir . Ama gururumuz bizi Allah ’ tan ayırır .
Allah ’ ın kulunu imtihan edişi , o kula kendi halini bildirmek içindir . Kullar , yani insanlar çocuk gibidirler ; kendi hallerini bilmezler . Kul bu imtihanı kazanırsa , yani başına gelenden ibret alabilirse , Allah ’ ın lütfuna mazhar olur , zevke dalar ; ibret alamazsa azaba düşer .
54