“ Bir atım var ki yumuşaklığa gemlenmiş , bir atım da var ki cehalete eyerlenmiş .”
İnsanlarda hem rahmaniyet hem de şeytaniyet vardır . Şimdi birisi atını bağlamış yumuşaklığa , hep rahmaniyette tutuyor ve bir atı daha var ama hiç durmuyor , hep istiyor nefsi arzularının peşine gitsin ; onu da tutuyor gemliyor , diğer ata benzetmeye çalışıyor . Bunların her ikisi de insanın elindedir .
Yine kendisidir , Ali ’ dir diyen : İçimde asabiyete ve isyana ait ne varsa , ben onlara gem vurmuşum , onlar benim ayaklarımın altındadır . Asabiyet ve öfke padişahlara hükmeder , ama bana ise esirdir .
İşte Hazreti Ali bir gün yolda arkadaşıyla gidiyor , birine rastlıyorlar . Adam tutuyor Hazreti Ali ' ye , “ Esselamu aleyküm ya Allah ' ın ayısı ” diye hitap ediyor . Hazreti Ali de , selam olsun üzerine , dönüp , “ Ve aleyküm selam ya Allah ' ın Alisi ” diye karşılık veriyor . Yanındaki arkadaşı duraklıyor içinden , Allah Allah diyor ve Hazreti Ali ' ye dönüp , “ Ya Şahım çok latif bir cevap verdin . Karşı taraf sana hakarette bulundu , sana ayı diye hitap etti ama sen ona yine Ali diye hitap ettin , bu nasıl olur ?” Hazreti Ali cevap veriyor , diyor ki : “ Ah kardeşim , insan insanın aynasıdır . O kendi kimliğini bende gördü , ben aynayım , ben de kendi kimliğimi onda gördüm . O bana ayı dedi , ben de ona Ali dedim , geçtik gittik .” Bakın hiç çirkin bir söz sarfetmiyor .
Nitekim Cenab-ı Allah , Kur ’ an-ı Kerim ’ de Peygamber Efendimizin dilinden buyuruyor ve diyor ki : “ Rahman ’ ın kulları , yeryüzünde vakar ve tevazu ile yürüyen kimselerdir .” ( Furkan , 63 )
Geniş gönül sahipleri , kimseye kızmazlar , her şeyi hoş görürler . Gül , buluttan su içer ; gönül de sabırdan . Bulut gülün dostu , sabır ziyanın dostudur .
149