“ Şahsın kişiliği birlikte yürüdüğünün kişiliğiyle ölçülür . Bir şeyin başka şeylerle aranması gibi .
Kalb kalple buluştuğunda biri diğerine yön verir .”
Hazreti Ali Efendimiz zaten hem söylüyor hem de cevabını veriyor . Bir kişi kafa dengi birini bulursa , onunla güzel anlaşırsa , kalpleri de birbirine uyarsa ; e haliyle biri susar öbürü konuşur . Tut ki kendisi konuşmuştur . Onun için rahat rahat dinler ve alır içindeki sesi . Onlar böyle güzelce arkadaşlıklarını sürdürürler . Ama şimdi senin kafa dengin değil , kalbin uymuyor ; onunla her dakika uğraşırsın . Yapma , etme , yok oraya çekersin , yok buraya çekersin , ama olmaz . Başına işler gelir ; yaramaz arkadaş bu ... Ama dengini bulduğun zaman , sizi bir tek uyku ayırır , yemek de ayırmaz . Yemeği de beraber paylaşırsınız , beraber yersiniz . Bunları da hep sevgi yaptırır .
Hazreti Mevlana bir rubaisinde şöyle sesleniyor : “ İnsanlar sayılıdır , çoktur amma iman birdir . Cisimleri çoktur ama canları birdir . İnsanda , eşeğin anlayışından başka bir akıl , başka bir can vardır . O dem ’ e erişen , o makamda Tanrı velisi olan kişilere insandaki candan , akıldan başka ve ayrı bir can ve akıl vardır . Hayvani canlarda birlik yoktur . Sen bu birliği dışarda arama . Bu hayvani can ekmek yese , insani ruhun karnı doymaz . Bu yük çekse o kırıntı çekmez . Hatta onun ölümüyle bu hayvani can sevinir , neşelenir . İnsani ruhun bir şey elde ettiğini görünce de kıskançlığından ölür . Kurtların köpeklerin canı hep ayrı ayrıdır . Bir olan ise Tanrı aslanlarının canlarıdır .”
130