“ Allah adına yeminim olsun ki , seni unutamam ya Resulallah , ve seni zorda ve rahatlıkta anacağım .”
İşte size iman ... Hazreti Peygamber Efendimize iman etmiş , onda görmüş Allah ’ ın nurunu ; zorda da olsa rahatlıkta da olsa hep seni anacağım , diyor . O kadar çok sevmiş Hazreti Resulallah ’ ı , niye anacak ki zaten başkasını ... Çünkü şekerdeki tat O , baldaki tat O , pekmezdeki tat O , bütün güzel cemallerdeki nur O , güzel sözlerde O , ne kadar güzellik varsa hepsi O . Böyle bir güzelliği bulan nasıl bırakabilir ?..
İşte Hazreti Ali nasıl keşfetmiş Hazreti Muhammed ’ i , O ’ nu nasıl dile getiriyor . Hem zor durumda olsam , diyor ; hem rahatlıkta olsam , kendimi boşluğa bırakmam , hep seni anarım , diyor .
Zaten mübarek , deve yavrusu nasıl annesinin peşinde hep ardı sıra koşarsa , Hazreti Ali de hep Resulallah ’ ın peşinden koşardı , hiç ayrılmazdı yanından . Aman Allah ’ ım ... nasıl bir sevgi , nasıl bir iman .
Zaten iman sahibi dediğimiz zaman , o , iman ettiği yeri kendine baş etmiştir , vücuduna O ’ nu ruh edinmiştir . Hep O ’ nu zikreder ve O ’ nun dışına bir an dahi çıkmaz . Bir şey yapması gerektiğinde ise , ondan gören O , onun elinden tutan O ve ondan söyleyen de yine O ’ dur . İşte iman sahibi bu demektir . O , Hakk ’ ın sahibidir , Hakk ’ ı sahiplenmiştir . Hakk da onu sahiplenmiştir . Onlar sözde iki görünürler fakat manada birdirler . İman sahibinin her zerresinden varlığını gösteren Hakk ’ tır .
122