2012
Aralık
SAYI: 21
Brugada Sendromu
Brugada Sendromu (BS) kendine özgü bir EKG paterni ve ani ölüm riski ile
karakterizedir. Yakın zamana kadar bu hastalığı olan pilot adaylarına elverişsizlik kararı veriliyordu. Araştırmacılar bu hastalıkta uçuşa elverişlilik
kararı vermeyi bir dayanağa bağlamak için bu sendromu sınıflandırmaya
çalışmışlardır. (Wikipedia: BS, genetik ve ölümcül bir kalp hastalığıdır. Erkeklerde 8 kat fazla, görülme oranı %0.5’dir. EKG V1-2’de sağ dal bloğu,
Tip-1’de çadır tipi, Tip-2’de eğer tipi ST ≥2 mm. görülür. Hastalık belirtileri: Çarpıntı, ritim bozukluğu, vent. fibrilasyona bağlı bayılma ve ölüm.)
Olgular: 1. Sınıf sağlık sertifikası için başvurmuş olan 2 pilot adayının
EKG’lerinde BS’dan şüphelenildiği için kardiyoloji uzmanına sevk edilmiş.
EKG’ler elektrotların farklı pozisyonlarda yerleştirilmesi ve provokatif testlerle tekrar edilmiş. Risk sınıflaması, ani ölüm riski açısından %1 kuralına
göre yapılmış. (%1 kuralı: Belirli bir hastalık yüzünden uçuşta inkapasite
olma ihtimali 1 yılda %1’den fazla ise, uçuşa uygunluğunun onaylanmaması gerektiği kuralı.)
İkisi de erkek olan adaylardan biri 46, diğeri 21 yaşında olup, ailelerinde ani ölüm öyküsü yok; taşiaritmi veya senkop açısından
asemptomatik. 46 yaşındaki adayda Tip 1 ve Tip 2 BS-EKG bulguları, 21 yaşındaki adayda ise sadece Tip 2 BS-EKG bulguları spontan
olarak tespit edilmiş. Sodyum kanal blokerleri ile yapılan provokasyon testinde her iki adayda da tanı koydurucu olan Tip 1 BS-EKG
bulguları tespit edilmiş. Risk belirlenmesinde 46 yaşındaki aday için ani ölüm riski %1’den fazla, 21 yaşındaki aday için %1’den az
bulunduğu için 46 yaşındaki adaya elverişsizlik, 21 yaşındaki adaya elverişlilik kararı verilmiş.
Araştırmacılar BS olan pilot adaylarının uçuşa elverişlilik durumlarının modern risk sınıflaması sonuçlarına göre belirlenmesini önermişler. Asemptomatik, spontan olarak Tip 1 BS-EKG bulguları olmayan, negatif aile öyküsü olan adayların ani ölüm riski çok düşük
olduğu için uçuşa elverişlilik kararı verilebileceği sonucunu çıkarmışlardır.
Kaynak: Dobler D, Huber SW, Maire R. Brugada syndrome and fitness to fly: risk stratification in two pilot applicants. Aviat Space
Environ Med. 2010 Aug;81(8):789-92.
Çeviri: Dr. Nazım Ata. Hava ve Uzay Hek.Uzm. (USAEM)
10 bin feet irtifada hipoksi ve performans
Kabin basınçlaması olmayan hava araçlarında 10 bin feet üzeri uçuşlar
seyrek değildir. Bu uçuşlarda insanlar ilave oksijen kullanmadan 12 saat
ve üzeri sürelerde uçuş yaptıklarında hafif-sinsi hipoksi (light, mild, lowgrade hypoxia) semptomları gösterir, ve bu belirtiler akut dağ hastalığındakine benzer.
Bu araştırmada 30 askeri personel (erkek-kadın karışık), hipobarik çemberde düşük basınç/düşük oksijenizasyona maruz bırakılarak fiziksel
ve zihinsel durumları incelenmiştir. Denekler 15’er kişilik iki gruba bölünmüş; 1. Yer seviyesinden biraz yukarıda ve 10 bin ft irtifada 12 saat
bekletilerek, 2. Hafif ve orta derecede fizik aktivite yaptırılarak, değerlendirilmişlerdir. Değerlendirme; a) Her 2 saatte bir kondisyon bisikletine bindirilerek kalp ritim ölçümü, b) Her 2 saatte bir sübjektif hipoksi
semptomlarının sorgulanması, c) Her saatte bir parmak oksimetresi ile kan
oksijen satürasyonu kaydı… biçiminde yapılmıştır.
Sonuçlar: 10 bin ft irtifada akut dağ hastalığı benzeri baş ağrısı fazla görüldü; ayrıca baş dönmesi ve konsantrasyon bozukluğu yere yakın irtifalardakine göre fazlaca bildirildi. Fizik aktivite yapan ve yapmayan grup
arasında ise anlamlı fark yoktu.
Kaynak: Balldin U, TS Dart, J. Fischer. Altitude of 10,000 ft during night
conditions. Abstracts ICASM, Vienna 2007
Çeviri: M.Çetingüç
441