Bakın , nasıl bir dil sarfediyor !.. Yani , O ’ nu halk tanır , beni tanımaz . O anıldı mı ben de anılırım , diyor .
İşte bu yüzden , Allah ’ ın öyle sır kulları vardır , herkes sanır kendisi gibi , ama hayır , onun gibi değildir . Altınla bakır bir olmaz .
“ Gönül tertemiz olursa ; günâhlardan , suçlardan yakasını kurtarırsa , o sır dünyayı tutar . İşte o zaman mekânsızlık âlemi belirir , madde kalkar , hiç kimse ölmez , herkes sonsuzlaşır .
Ölüm şu madde âlemi için var . Mânâ âleminde sonsuzluk var . Mânâ âleminde zaman yok , mekân da yok .
Tebrizli Şemseddin ’ e yalvar da de ki : Lütfet , o zamansızlık bahçesinden bir kerecik olsun , bize bak !..”
96