Musa ’ yla karşılaşmışlar . Musa sormuş , “ Bu çocuk neyindir senin ?”
“ Oğlum ” demiş adam , “ Allah sana dedi , vermeyeceğim , ama bir akşam bir Tanrı misafiri geldi , hâl hatır soruştuk , bir iki lokma yemek yedi . Benim derdimi sordu , ben de söyledim . Bana bir elma verdi , yiyin bu elmayı karı-koca , ben size bir evlât verdim , dedi . Hakîkaten dokuz ay başına evlâdımız dünyaya geldi .”
Musa ’ nın atmış tepesi , doğru Tûr-i Sînâ ’ ya gitmiş , “ Allah ’ ım ” demiş , “ sen beni kullara karşı küçük düşürdün . Kalktım senden filan kişiler için bir evlât istedim , sen dönüp dedin , ben vermem onlara evlât ! Ben de onlara aynısını söyledim . İyi ama , bir Tanrı misafiri derviş , bu kişilere gitmiş , dertlerini dinlemiş ve onlara bir evlât vermiş . Bu nasıl oluyor ?”
İşte Allah ’ ın cevabı … “ Yâ Musa , benim öyle kullarım vardır , bana sormadan hazineme girerler , alırlar giderler .”
Musa kalmış . Bakın Musa giremiyor ama , giren oluyor .
94