İnsan , Dünyadan Çok Büyüktür , Çoook …
Bir gün Mevlâna ' nın müridleri , oturmuşlar kendi başlarına , konuşuyorlar kerâmetten .
Mevlâna da geliyor , “ Evlâtlar ” diyor , “ muhabbetiniz ne idi sizin ? Ne konuşuyorsunuz ?”
Şu velînin kerâmetinden , bu velînin kerâmetinden , ordan burdan …
Mevlâna dönüp onlara diyor , “ Kuş havada uçuyor , sana ne ? Odun suda duruyor , batmıyor , sana ne ? Sana akıl verilmiş , insan toplumuna faydalı hizmetlerde bulunasın , onların rızasını kazanasın . Siz bırakmışsınız lüzumlu olanları , kalkmışsınız boş şeylerle uğraşıyorsunuz . Bir daha duyarsam sizlerden bu şekil muhabbetler yapıyorsunuz , affetmem sizi !”
Bakın sekizyüz sene öncesinde bile boş muhabbete müsaade yok …
Dünyaya bir bakın nerelere geldi . Yolda arabayla gidiyorsun , arabanda rehber var , sana yolu gösteriyor , götürüyor ta o adrese kadar . Kalmıyor vakit ona buna sorasın da hangi yoldan gidesin .
Dünya artık küçüldü , artık küçüldü . İnsan , dünyadan çok büyüktür , çook … Ama insan daha insan olmadığı için kalmış çok küçük .
İşte koca Mevlâna … “ Âdem ” diyor , “ yani insan , hâlâ sandığın kapağını kıramadı , duruyor sandık içinde . Bir kırsın da , o zaman görecek ne kadar yüce bir varlıkmış , dünya ne kadar küçükmüş .”
89