Vazifeni Yap , Gerisini Düşünme …
Bir Velînin mânevî evlâdı öğretmen olmuş ve bir gün okula onu ziyarete gitmiş . Evlâdı onu görünce kalkmış yerinden , elini öpmüş , oturması için kendi yerini vermiş .
Hâl hatır soruşurlarken , evlâdı dönüp demiş , “ Efendi Hazretleri , kırkbeş tane talebem var . Hepsine aynı dersi sunuyorum , günlerimi haftalarımı aylarımı hep onlarla uğraşarak geçiriyorum . Ama kırkbeş talebe arasında sadece iki tane çalışkan var . Öbürleri derslerinde pek tam değiller . Neden bu böyle oluyor ? Ben nerde yanlış yapıyorum ?”
Efendisi , hemen kalkmış yerinden , talebelere arkasını dönmüş , sonra kendi evlâdına dönerek , “ Gel benim yanıma ” demiş , “ dur karşımda .”
Ve sağ kolunu kaldırmış . “ Şimdi ” demiş , “ kolumun altından talebelerine bak , bakalım ne göreceksin ?”
Bir bakmış ki , talebelerinden kimi marangoz , kimi terzi , kimi tornacı , kimi berber , kimi rençber … Hop ! Sallamış başını , gelmiş tekrar kendine öğretmen .
“ Ne gördün evlâdım ?” diye sormuş Efendisi .
“ O çalışmayan talebelerimin hepsini çeşitli sanatlarda gördüm .”
“ Gördün mü oğlum ” demiş , “ hepsi mimar olursa , doktor olursa , öbür mesleklerde kim hizmet görecek ? Sen vazifeni yap , gerisini düşünme .”
Kerâmet göstermiş evlâdına , kurtarmış düşünceden …
69