HASAN DEDE'NİN DİLİNDEN MANEVİ HİKAYELER | Page 64

Allah ’ ın Birliğine Şehâdet …
Bir gün Mevlâna hocalarla bir meclise giriyor . Bütün hocalar en büyük şamdanları alıyorlar , koyuyorlar önlerine . Mevlâna da gidiyor en küçük şamdanı alıyor . Hocaların hepsi , “ Allah Allaah ” diyorlar , “ Mevlâna ’ ya bak gitti en küçük şamdanı aldı .”
Mevlâna yakıyor şamdanını , uyandırıyor . Onların hepsinin gönüllerini okuyor .
“ Efendiler ” diyor , “ ben en küçük şamdanı aldım , hepinizde bir düşünce oldu , benimle alay ettiniz . Ama , sizin şamdanlarınızın ışığı benim bu küçük şamdanıma bağlıdır . Ben bu şamdanı dindirirsem , sizin şamdanlarınız da söner .”
“ Öyle şey olamaz ” diyor hocalar .
“ Olamaz mı ? Şimdi seyredin ” diyor ve bir “ HU ” çekiyor , bütün şamdanlar sönüyor .
Trak kalıyor hocalar .
Yine Mevlâna eğiliyor , bir “ HÜ ” çekiyor , Allah ’ ın birliğine şehâdet ediyor ve bütün şamdanlar tekrar yanıyor .
Bunlar hep yaşanmıştır …
Hep yokluğa , hiçliğe bürünmek lâzım , çünkü nerden tutulursun imtihana belli değil …
İşte Cenâb-ı Mevlâna bütün bunların sarrafıydı ve ârifti .
64