Şems ’ i Benim Dışımda Mı Arıyorsun ?..
Şems-i Tebriz Hazretleri , Hazreti Mevlâna ’ ya mânen soyunduğu zaman Sultan Veled Hazretleri babasının sahip olduğu o bilgilere , güzelliklere kendisi de sahip olmak istedi .
Bir gece Şems ’ in odasına gitti . Onu ocak başında tefekkürde buldu . Şems , hâl hatır sordu , onun başını dizine koyup okşadı .
Bir vakitten sonra , “ Ey benim güzel şehzâdem ! Seni buraya getiren nedir ?” diye sordu .
“ Babama bazı sırlar ikrâmda bulundun . Babam çok değişti . Onlardan biraz da bana sunar mısın ?”
Şems-i Tebriz ’ in verdiği cevap … “ Veled ! Veled ! Babanın gerek sakalındaki , gerek başındaki kılların hepsi birer Şems ’ tir . Bende artık bir şey kalmadı . Git benim varlığımı babanda gör .”
Şems , ‘ Gel sana da öğreteyim ’ demedi , ‘ Ben artık yükü attım , taşıyana git , orada gör bütün güzellikleri ’ demek istedi . Bir kişi mânen soyundu mu , artık postuna oturmaz , bir misafir gibi gider , orada kendini seyreder .
Gün geldi , Mevlâna , Şems oldu .
Bir gün bir toplantıda Hazreti Mevlâna , Şems ’ in büyüklüğünü anlatırken , kıdemli bir derviş ağlamaya başladı .
Mevlâna , “ Erenler neden ağlıyorsun ?” diye sordu .
“ Yâ Mevlâna ! Şems ’ in büyüklüğünden o kadar duygulandım ki keşke o seneler olsaydım da Şems ’ i görseydim , diye gönlümden geçirdim .”
152