HASAN DEDE'NİN DİLİNDEN MANEVİ HİKAYELER | Page 135

Hazreti Mevlâna ’ nın Dervişi Emin …
Hazreti Mevlâna ’ nın Emin isminde bir dervişi vardı , tam otuz senedir yanında hizmet ediyordu ve Mevlâna ’ nın her sohbetinin sonunda dönüp ona , “ Ah benim Efendim , bugün ne kadar güzel konuştun ” diyordu .
Mevlâna , ona dönüp , “ Beni dinle Emin ” diye cevap veriyordu .
Câmiiye gidiyor , hâtibi dinliyor , tekrar Mevlâna ’ ya gelerek , “ Yâ Mevlâna , hâtib bugün çok güzel konuştu ” diyordu .
Mevlâna , yine ona diyordu : “ Onu dinle Emin .” Böylece , beni dinle , onu dinle derken otuz sene gelip geçti .
Yine bir gün , Mevlâna , yine yanında dervişi Emin ile birlikte bir cenazeye katıldılar . Cenaze sahipleri Mevlâna ’ dan bir duada bulunmasını istediler . Mevlâna da kaldırdı ellerini ve duada bulundu . O esnâda , bütün kabirlerden eller çıktı dışarıya , hepsi amin diyorlardı .
Emin bunları görünce birden kendini kaybetti . Hazreti Mevlâna duasını bitirdikten sonra yürümeye başladı . Cemaat de onunla beraber yürüdüler . Emin geride kaldı . Mevlâna , onun geride kaldığını görünce tekrar döndü Emin ’ in yanına , “ Hadi Emin yürü yavrum , bu ne hâl böyle ?” diye sordu .
Emin şaşkın bir vaziyette , “ Yâ Efendim ” dedi , “ Sen bir duada bulundun , bütün kabirlerden eller dışarı çıktı , amin dediler .”
Mevlâna , çok sakin bir şekilde ona cevap verdi : “ Sebep oldu bu can da hepsine beraat verdik .”
135