Ben benliğimden geçdim gözüm hicâbın açdım
Dost vaslına ulaşdım gümânım yağma olsun
Benden benliğim gitdi hep mülkümü dost tutdu
Lâ-mekân kavmi oldum mekânım yağma olsun
İkilikden usandım aşk donunu donandım
Derdi hanına kandım dermânım yağma olsun
Varlık çün sefer kıldı ondan dost bize geldi
Virân gönül nûr doldu cihanım yağma olsun
Geçdim bitmez sağınçdan usandım yaz u kışdan
Bostanlar başın buldum bostanım yağma olsun
Taallûktan üzüştüm ol dostdan yana uçtum
Aşk dîvânına düştüm dîvânım yağma olsun
Yunus ne hoş demişsin bal u şeker yemişsin
Ballar balını buldum kovanım yağma olsun ”
126