“ Hükümdâra dersin ki : Hükümdârım bize bir örnek gösterin , biz de ona göre uğraşıp yapalım , örneksiz nasıl yapalım ?”
Bütün gençler Hükümdârın huzûruna gelmişler . Hükümdâr sormuş , “ Nerede zincirler ?”
Hepsi boynunu bükmüş . Bizim delikanlı elini kaldırmış . Hükümdâr , “ Ne var ? Senin de elinde zincir yok !”
“ Hükümdârım bu zinciri bizden istiyorsunuz ama bize bir örneğini göstermediniz ki , uğraşıp yapalım .”
“ Sen bu sözü nereden öğrendin ?” “ Kendimden .”
Hükümdâr , “ Hayır , doğru söyle . Sen babanı öldürmedin değil mi ?” diye üsteleyince , çocuk , “ Evet öldürmedim ” diye itiraf etmiş .
“ Neden ?” “ Çünkü babama sana olduğu kadar saygım var .”
“ O zaman ben öldükten sonra vekâletimi sana veriyorum , diğerlerinin hepsini kılıçtan geçirin !..”
Bakın nasıl bir sınavdan geçiyor . O yücelerin her zaman faydalı bir sözü olur .
Anne babalar evlâtlarına rüşvetsiz dostturlar . Hiçbir menfaat beklemezler . Bir güler yüz , tatlı dil isterler ve çocuklarının en güzel , en aydın , en zeki olmalarını isterler .
Anne babaya yapılan saygısız davranışlar , kötü hitâblar çok çirkindir . Bir gün gelir iş işten geçer , çok pişman olursun . Pişman olmadan önce her şeyi düşünerek yap .
İnsan bir düşünürdür . İnsandan düşünce alınırsa , geriye sadece deriyle kemik kalır . İnsan neyi düşünürse bakışı da
193