beni taşıyamazsın . Emre itaat et !’ İkiletmedim yâ Üveysî , Hazreti Muhammed ’ in omuzlarına çıktım . Çıkar çıkmaz , kendimi arş-ı âlânın da ötesinde gördüm . Bütün gezegenler benim altımda kaldı . Baktım ki , bütün cihan muhabbet-i Resûl . Cihan , O ’ nun muhabbeti ile suret bulmuş . Seslendi , ‘ Yâ Ali , kendine gel .’ Kendime geldim ve putların hepsini kırdım .”
Veysel Karânî , Hazreti Ali ’ nin bu cevabı üzerine şöyle buyurdu : “ Yâ Ali ! Sen , Hazreti Resûlallah ’ ın hakîkatini görmüşsün . Onlar halîfe olsun . En son sen olacaksın . Çünkü onlar senin dilinden anlamazlar .”
“ Her iki gözüm , o mahmûr gözlerinden mest olmuştur . Şunu anla ki , senin aşkından , senin elinden ben elden çıktım . Bâri bana uy da sen de başını salla , peki de ! Başında aşk havası esiyorsa , bu hâller sende de vardır .”
158