Avcı , Geyik ve Ceylân …
Peygamber Efendimiz Hazreti Muhammed , yalnız kendi cemaatine değil bütün insanlık âlemine rahmet olarak gelmiştir , özgürlük va ’ d etmiştir , huzur vermiştir , kimlik vermiştir . Hepsinin en güzel şekilde yaşamalarını sağlamıştır .
Güneşi , ayı , yıldızları , dağları , taşları , çiçekleri , çimenleri , hayvanatı , denizdeki mahlukları , hepsini insanın hükmüne vermiştir .
İnsan hepsini tanıyor , hepsini biliyor . Hangisinin ne zararı var , ne faydası var … zarar nerden gelir , onu da biliyor .
Hiçbir mahlûk , ona dokunmadıysan sana bir zarar vermez . Demek ki , korkar ürker ; kendine bir zarar gelmesin , kendini korumak için , bizlere korkudan zarar verir .
Hangi mahlûk olursa olsun , gözlerine dik gözlerini , şefkatle bak , senden yavaş yavaş uzaklaşır . Ürkme , sen ürkersen o zaman o hisseder , seni kovalar .
Bir gün , bir ceylân yavrusu doğru koşuyor arslana . Arslan da tutuyor onu güzel bir şekilde karşılıyor . Ceylân ona sarılıp kokluyor , arslan da başlıyor onu koklamaya . Sonra başlıyor arslan ondan kaçmaya .
Yani demek istiyor ki , bana fazla yanaşma , ben senin annen değilim baban değilim , ben seninle karnımı doyuran bir varlığım … merhamet geliyor arslana . Neden ? Ceylan yavrusunun saflığı , temizliği arslanı da temiz bir havaya sürüklüyor .
İşte bu yüzden Peygamberlere , Evliyâlara hiçbir mahlûk yabanîliğini gösteremez .
106