Hasan Dede ’ nin Dilinden
Peygamber Efendimiz , barışın ve kardeşliğin en yüce varlığıdır . O , hiçbir zaman hiçbir varlığa karşı kötü bir duygu beslememiş ve hiçbir zaman bir bedduada bulunmamıştır ; O , her zaman herkes için en güzelini dilemiş ve dualarda bulunmuştur .
Hatta Taife ’ de iken , Taife halkı tarafından taşlanıyorken bile , içindeki Rabbi kendisine , “ Ya Muhammed , sana yapılan bu hakaretlere tahammül edemiyorum ; dile benden ne dilersen , bu kavimi bir anda helak edeyim ” diye seslendiği halde Hazreti Peygamber Efendimiz , Rabbinin bu seslenişine karşılık olarak ellerini havaya kaldırmış ve şu yalvarışta bulunmuştur : “ Ya Rab ! Ben bu alemi yok etmeye gelmedim , ben onları var etmeye geldim . Sen mademki benden bir dilekte bulunmamı istiyorsun , o vakit bu kavime hidayet ver de beni anlasınlar ...”
O esnada , Taife halkı , Peygamber Efendimizin kalçalarına , omuzlarına taşlar atıyorlardı , hatta bir taş da alnına isabet etmiş ve alnını kanatmıştı . Fakat Hazreti Peygamber Efendimizin bu duasını duyduklarında şaşkınlık içinde durakladılar ve yaptıklarından pişmanlık duydular .
Peygamber Efendimizin amcası Hazreti Hamza , koluna girerek O ’ nu bir derenin başına götürdü ve alnından , yanaklarından akmakta
! 14