Hazreti Muhammed Efendimiz
istemek küfürdür . Çünkü O , zaten her şeyi yerli yerince yapar . Zan gitmeden , insan aşık olamaz .
Biz ne şuyuz , ne buyuz . Sevgiden başka bir şey bilmiyoruz . Bizi yok edecek ve yok etme süretiyle ihya edecek bir sevgi deryasına atılmalıyız . Sevgiyi namütenahi bir şekilde büyütmeli , kendimizi de o kadar küçültmeliyiz . Anlatmanın sonu , anlatmamaktır . Sevgi böyle olmalı . Sevgiden girilir , sevgiden çıkılır . Ben sevginin kuluyum .
Bizim maneviyatımız , tevhidimiz , sevgidir . Sevginin icabı da şefkattir . Herhangi birimizden bu bağışlayıcı şefkat tecelli edince , ondan manevi gıdamızı almaya , onun gönlünden ‘ Deryayı Ahadiyet ’ e atılmaya çalışırız . Onun akıl ucu o ‘ Derya ’ dadır ; göz ucu da bizde . Biz onu ne kadar seversek , birgün aniden onun gönlüne gireriz . O alemi , kalem tarif edemez . Bu sevgi , menfaat sevgisi değil , Allah sevgisidir . Allah ’ a varacak yegane yol , aşk ve sevgidir . Başka hiçbir yolu yoktur .
Bizim dinimiz Hazreti Muhammed ’ dir ; teferruat değil . Allah ’ a aşık olan için , Allah ’ ın her işi doğru ve yerindedir . İlimde aşk olmayınca , o ilmin faydası yoktur , hatta zararı vardır . İlim , pişirilmek üzere tencereye konmuş olan yemeğe benzer , eğer aşk ateşiyle pişirilmezse sonunda çürür ve kokar .
! 103