Röportaj
Faruk Beşer: Dünya İlginç Bir
Noktaya Doğru Gidiyor
İmam hatiplerde öğretmenlik yapan arkadaşlardan aldığımız bilgiye göre namaz kılma oranı
%10-15 kadar. Namaz kılma oranı imam hatipte bu kadar olursa diğer okulları siz düşünün.
Bu korkunç bir tehlike.
rek kadem-i şerifin bir resmini çizdi, içine ise şun-
ları yazdı ve ömrü boyunca sorgucunda taşıdı:
‘’N’ola tâcım gibi başımda götürsem dâim
Kadem-i pâkini ol hazret-i şâh-ı rusülün
Gül-i gülzâr-ı nübüvvet o kadem sahibidir
Ahmedâ durma yüzün sür kademine o gülün...’’
Efendimiz, ashaba toplu olarak bir şey söyleyece-
ği zaman bir kuru hurma kütüğüne sırtını dayayıp
o şekilde hitabette bulunurlarmış. Sonra cemaat
çoğalıp, arkada kalanlar Efendimizi göremez hâle
gelince, bu şikâyet Efendimize arz edilmiş. Bunun
üzerine üç basamaklı bugünkü minber diyebilece-
ğimiz bir merdiven yapılmış. Efendimiz hutbeye o
merdivenle çıkınca ortalığı bir hıçkırık sesi almış.
Hıçkırık sesini herkes duymuş ama kimse nere-
den geldiğini anlayamamış. Efendimiz merdiven-
den inip, daha evvel sırtını dayadığı hurma kütü-
ğünün yanına gitmiş, O’na sarılmış, O’nu okşamış
ve O’na: ‘’Ağlama. Niye ağlıyorsun?’’ demiş. Kütük:
‘’Şimdiye kadar sırtınızı bana dayıyordunuz. Şimdi
oraya gittiniz. Sizden ayrı kaldım. Ona ağlıyorum.’’
diye cevap vermiş. Bunun üzerine Efendimiz: ‘’Bu
muhabbetine karşılık, şimdi Rabbime duâ edeyim.
Seni tekrar meyve veren ağaç hâline mi getirsin
yoksa seni burada muhafaza edelim ama ahiret-
te benimle beraber ol. Hangisini istersin?’’ buyur-
muş. Kütük: ‘’Ahirette sizinle olmayı isterim Ya
Resulallah.’’ demiş ve Efendimiz minberin altına
çukur kazdırıp, kütüğü oraya gömdürmüş...
Yaman Dede... Hep yanmaktan bahseder: ‘’Cemâ-
linle ferahnâk et ki yandım ya Resulallah.’’ der
bazen. Bazen ‘’Yanan kalbe devâsın sen...’’ diye
seslenir. Bazen ‘’Ağlatma da yak, hâl-i perîşânıma
40
Gri Edebiyat
bakma!’’ der. Serdar Tuncer’den duymuş idim. Son
nefesini verirken doktorlar ateşini düşürememiş
ve o yüksek ateşten sebep vefat etmiş. O kadar
samimi, o kadar gönülden, o kadar kalpten istemiş
ki ‘’Yak!’’ demeyi, Cenâb-ı Hak manen yakmış, na-
sıl yaktığını biz ifade edemeyiz belki... Zahiren de
yakmış, yanarak gitmiş... İşte böyle bir Peygamber
âşığının Efendimiz (a.s.v)’a niyâzıdır: ‘’Cemâlinle
ferahnâk et ki yandım ya Resulallah...’’
Fanilere verilen bu muhabbet muhakkak ki Bâkî
olan Rabbimizin rahmetinden bir zerredir... ‘’Biz
seni âlemlere rahmet olarak gönderdik.’’ Bu ne
demek? Gülün kokusu, bebeklerin yüzündeki te-
bessüm, masmavi gökyüzü, bülbülün sesi, insa-
nın kalbi, denizdeki dalgaların kayalıklara vurduğu
vakit çıkardığı o güzel ses, aklınıza ne geliyorsa
yaratılmış manasına, her şey O rahmetten istifa-
de etmekte. O rahmetten istifadesi kadar güzelle-
şiyor her şey. Var olmaya devam ediyor. Ve hatta
‘’Levlâke levlâk lemma halaktü’l eflâk...’’ Sen ol-
mayaydın âlemleri yaratmazdım. Her şey O’nunla
var, O’nun için var, O’nun hatırına var. Ramazan da
O’nun hatırına var. Ramazanda oruç tutan mümin
de O’nun hatırına var. İftarın sevinci de O var diye
var. Bir bardak çay da O var diye var. O var olma-
saydı bütün varlar yok oluverecekti. Akif’in şu di-
zeleri yokluyor kalbimi:
‘’Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;
Medyûn ona cem’iyyeti, medyûn ona ferdi.
Medyûndur o ma’sûma bütün bir beşeriyyet...
Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr