13
της Χαράς Μαραζάκη
Οκτωβρίου του 1492 έγραψε στο ημερολόγιό του ότι συμβαίνουν διάφορα περίεργα πράγματα στην περιοχή, ιδίως με τις πυξίδες που πήγαιναν σαν τρελές.
Τον Αύγουστο του 1800 δύο πλοία των ΗΠΑ, το «Ινσάρτζεντ» με 350 άντρες και το
«Πίνεριγκ» με 90 άντρες,
εξαφανίστηκαν με όλο τους
το πλήρωμα στην
περιοχή, χωρίς να
αφήσουν κανένα
ίχνος.
Το
1840
εξα-
φανίζεται
στην περιοχή
το γαλλικό πλοίο
Rosalie και το 1918
το πλοίο Cyclops .
Στις 5 Δεκεμβρίου 1945
εξαφανίστηκαν πέντε αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα και ένα υδροπλάνο.
Ο Έντουαρντ Βαν Γουίνκλ Τζόουνς σε άρθρο του στο The Miami Herald (1950) έγραψε για διάφορα περιστατικά μυστηριωδών εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων στο Τρίγωνο των Βερμούδων. Ο Τζόουνς αναφέρθηκε σε περίπου 135 ανθρώπους, που χάθηκαν στα νερά της περιοχής χωρίς να αφήσουν πίσω τους ούτε ένα ίχνος.
Δύο χρόνια αργότερα απο τη δημοσίευση του Τζόουνς το 1950, το περιοδικό Fate δημοσίευσε το "Sea Mystery at Our Back Door", ένα σύντομο άρθρο του George X. Sand που καλύπτει την απώλεια αρκετών αεροσκαφών και πλοίων, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της πτήσης 19, μιας ομάδας πέντε βομβαρδιστών τορπιλών σε εκπαιδευτική αποστολή. Το άρθρο της Άνδρας ήταν το πρώτο που παρουσίασε την ήδη γνωστή τριγωνική περιοχή όπου σημειώθηκαν οι απώλειες.
Το 1964, ο Vincent Gaddis έγραψε στο περιοδικό Argosy τα όρια του τριγώνου των Βερμούδων, δίνοντας τις κορυφές του ως Μαϊάμι, Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο και Βερμούδες. Οι επόμενοι συγγραφείς δεν ακολούθησαν απαραιτήτως αυτόν τον ορισμό. Μερικοί συγγραφείς έδωσαν διαφορετικά όρια και κορυφές στο τρίγωνο, με συνολική έκταση που κυμαίνεται από 500.000 έως 1.510.000 τετραγωνικά μίλια. Το Συμβούλιο των Ηνωμένων Πολιτειών για τα Γεωγραφικά Ονόματα δεν αναγνωρίζει το Τρίγωνο των Βερμούδων.
Ηνωμένων Πολιτειών για τα Γεωγραφικά Ονόματα δεν αναγνωρίζει το Τρίγωνο των Βερμούδων.
Η πτήση 19
Το γεγονός που κατέστησε το Τρίγωνο των Βερμούδων ως ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου ήταν η διάσημη Πτήση 19, για την ακρίβεια η εξαφάνισή της.
Τον Δεκέμβριο του 1945, πέντε τορπιλοφόρα του Αμερικανικού Ναυτικού με έμπειρους πιλότους, ξεκινούν από την Φλόριντα για μια περιπολία ρουτίνας. Λίγο πριν την επιστροφή τους στην βάση, ο πύργος ελέγχου λαμβάνει παράξενα μηνύματα από τους πιλότους (ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά και οι πυξίδες πηγαίνουν σαν τρελές) οι οποίοι δείχνουν αποπροσανατολισμένοι.
Ο συγγραφέας Allan W. Eckert έγραψε στο άρθρο του το 1962 ότι ο ήγετης της πτήσης ακούστηκε να λέει :"Εισερχόμαστε σε άσπρο νερό, τίποτα δεν φαίνεται σωστό, δεν ξέρουμε πού είμαστε, το νερό είναι πράσινο, όχι λευκό".
Στο τεύχος Φεβρουαρίου του 1964 του Argosy, το άρθρο του Βίνσεντ Γκάντι "Το θανατηφόρο τρίγωνο των Βερμούδων" υποστήριξε ότι η πτήση 19 και άλλες εξαφανίσεις ήταν μέρος ενός σχεδίου παράξενων γεγονότων στην περιοχή. Το επόμενο έτος, ο Γκάντι επέκτεινε αυτό το άρθρο σε ένα βιβλίο, Αόρατοι Ορίζοντες.
Μάταια οι αρχές επέμειναν -κι επιμένουν- να αγνοούν την ύπαρξή του. Έγινε ταινία, τηλεοπτική σειρά, επιτραπέζιο παιχνίδι (όλα αυτά την δεκαετία του 70') και ανεξάντλητο πεδίο έμπνευσης για πάσης φύσεως θεωρίες.
Θωρίες και μύθοι
Μια από τις χαρακτηριστικές θεωρίες που έχουν διατυπωθεί σχετικά με το Τρίγωνο των Βερμούδων λέει ότι στα βάθη του κρύβεται η χαμένη Ατλαντίδα, γι' αυτό και στα νερά του υπάρχουν μαρτυρίες ότι κρύβονται κρυστάλλινα αντικείμενα όπως μεγάλες πυραμίδες. Η θεωρία της Ατλαντίδας μπορεί επίσης να συνδυαστεί και με μια άλλη δημοφιλή άποψη που λέει πως πίσω από το τρίγωνο των Βερμούδων κρύβονται εξωγήινοι (με τους οποίους βρίσκονταν ήδη σε επαφή οι κάτοικοι της Ατλαντίδας). Κάποιοι πιστεύουν μάλιστα ότι στην περιοχή του υπάρχει η πύλη που οδηγεί σε άλλους πλανήτες.
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι η πύλη υπάρχει, αλλά οδηγεί σε ένα ταξίδι στο χρόνο, ή σε μια άλλη διάσταση ή και στον κάτω κόσμο υποστηρίζουν άλλες θεωρίες, οι οποίες συνέχισαν την προσπάθεια να εξηγήσουν το πώς γίνεται τόσο μεγάλα πλοία και αεροπλάνα να εξαφανίζονται ξαφνικά χωρίς να αφήνουν ίχνη.
Ωστόσο, εδώ μπαίνουν κάποιες άλλες εξηγήσεις, λίγο πιο πεζές κι επιστημονικές, όπως ότι οι αιφνιδιαστικές συνήθειες του καιρού στην περιοχή είναι ένας λόγος των εξαφανίσεων ή ότι αποδίδονται στις τεράστιες ποσότητες μεθανίου που πιθανόν να βρίσκονται συσσωρευμένες στον πυθμένα της θάλασσας και απελευθερώνονται απότομα, με αποτέλεσμα να δημιουργούν φονικές φυσαλίδες. Κι αυτές όμως αμφισβητούνται.
Πάντα άλλωστε υπάρχουν κι οι θεωρίες που λένε πως εσκεμμένα κάποιοι προσπαθούν να συγκαλύψουν τα ανεξήγητα του Τριγώνου των Βερμούδων για να καλύψουν τις ύποπτες δραστηριότητές τους στην περιοχή -από πυρηνικές δοκιμές, μέχρι άλλα ακραία πειράματα.
Οι ειδικοί συνεχίζουν να αμφισβητούν την ύπαρξη κατάρας και να απομυθοποιούν το μυστήριο, υποστηρίζοντας ότι η συχνότητα αιφνίδιων εξαφανίσεων δεν είναι μεγαλύτερη από άλλες πυκνο-ταξιδεμένες θαλάσσιες περιοχές της γης. Ο,τι κι αν πουν πάντως δεν μπορούν να κάμψουν την εξάπλωση των μύθων γύρω από το περιβόητο πια Τρίγωνο των Βερμούδων.