29
Review - Yoshi’s New Island
In Yoshi’s Island, dat sinds de SNES
al enkele keren een remake kreeg,
belanden baby Mario en Luigi tijdens
hun ooievaartransport op een eiland
vol Yoshis. Luigi wordt gevangen genomen door Kamek, de dienaar van
baby Bowser, maar de dino’s slagen
er na veel vijven en zessen toch in
om de baby’s veilig af te zetten. Maar
Nintendo zou Nintendo niet zijn
moest er toch nog een heleboel in
het honderd lopen met onze bekende tweeling.
Meer van hetzelfde, maar een
beetje moeilijke r.
Wie van dit spel iets nieuws verwachtte is er bij deze aan voor de
moeite. Buiten het woordje “new”
is er weinig verschil met het vorige
spel. Het verhaal is hetzelfde, de
levels zijn op dezelfde manier opgebouwd en de drie collectables zijn
terug. Opnieuw kun je in elk level vijf
bloemen, twintig rode munten en
dertig sterren verzamelen. Wat wel
opvalt is dat de zoektocht wat moeilijker geworden is. Ook de vormgeving
van het spel is nagenoeg onveranderd gebleven. De 3D functie van de
3DS brengt amper iets bij,
Voor zij die nog nooit met Yoshi aan
de slag konden: je loodst de dino
door het level zoals je doet bij elke
platformer. Onderweg kun je vijanden de grond in stampen of opeten
om er eitjes van te maken. Deze eieren kun je dan gooien naar andere vijanden of items. Word je geraakt door
een vijand, dan wordt baby Mario al
wenend van je rug geduwd en heb je
enkele seconden om hem terug op te
pikken, voor de trouwe volgelingen
van Kamek de baby te pakken krijgen
en je opnieuw moet beginnen.
Het eiland heeft wel enkele nieuwigheden, maar meer dan een gimmick is het zelden. Zo kan Yoshi nu
soms aan de slag met een reuzenei
en verandert hij in de korte bonuslevels in een racemachine. De besturing
gebeurt dan door je 3DS naar links of
rechts te kantelen om zoveel mogelijk muntjes te verzamelen.
Het niveau van de levels is lichtjes
gestegen, maar we hadden zelden
tot nooit de neiging om onze 3DS
tegen de grond te smakken. Naar de
latere levels toe kan het wel eens een
uitdaging worden om in één keer
een level uit te spelen. Maar falen
is niet echt een probleem, want het
spel gooit de extra leventjes naar je
hoofd.
Op het einde van een level maak je
jammer genoeg geen kans meer op
een krasspelletje voor extra levens.
Misschien zat de angst erin dat dit
jonge zieltjes aan het gokken ging
zetten, maar in de plaats krijgen we
nu een aantal medailles. Verzamel je
dertig medailles in eenzelfde wereld,
dan speel je een minigame vrij
waarin je leventjes kan verzamelen
mocht je er toch tekort hebben.
Wat we wel betreuren is dat er niet
gekozen werd om ook de deuntjes
uit het klassieke Yoshi’s Island over
te nemen. De muziek lijkt een stuk
minder meefluitbaar dan die uit het
originele spel, alhoewel de kwaliteit
nog altijd zeer goed is. Uiteindelijk
konden we het niet laten om tijdens
het spelen de oude liedjes te neuriën
met onze roze nostalgiebril op.
Met z’n twee
Een verdere vernieuwing is dat je
voor elke wereld die je uitspeelt een
spelletje voorgeschoteld krijgt dat je
met z’n twee kunt spelen. Een spel
uitbrengen zonder een of andere
vorm van multiplayer is tegenwoordig dan ook ongehoord. De tweede
speler hoeft geen exemplaar van
het spel te hebben, maar kan via de
download play het spel meespelen.
Lang zal dat echter niet duren, want
in totaal zijn er maar zes verschillende games en je bent er enorm snel
op uitgekeken. Alle games zijn coöp
te spelen en draaien rond het breken