Όπως και με το πρώτο παράδειγμα, αυτό θα μπορούσε επίσης να αλλάξει μέσω μίας νέας μηχανικής των δημογραφικών στοιχείων της κοινωνίας, αν και με διαφορετικό τρόπο, σύμφωνα με την οποία η ταχεία( πιθανότατα υποστηριζόμενη από την Κίνα) ανάπτυξη οδηγεί στη γέννηση μίας αναδυόμενης μεσαίας τάξης που δυνητικά θα μπορούσε να γεμίσει τις τάξεις της Έγχρωμης Επανάστασης με αντάρτες( π. χ. Γαλλική Επανάσταση).
Σε σπάνιες περιπτώσεις, υπάρχει επίσης η δυνατότητα ενός « αντίστροφου Υβριδικού Πολέμου », σύμφωνα με την οποία ένας Μη Συμβατικός Πόλεμος προηγείται μίας Έγχρωμης Επανάστασης. Σε ένα βαθμό, μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο εμφύλιος της Μιανμάρ δημιούργησε πρόσφορες συνθήκες για την Έγχρωμη Επανάσταση του 1989 και την επακόλουθη άνοδο της Aung San Suu Kyi, ενώ χρειάστηκαν πάνω από δύο δεκαετίες για αυτή ώστε να κερδίσει τελικά πλήρη ισχύ, γεγονός που τελικά επαληθεύτηκε και έδειξε σαφώς πως το περιβάλλον ενός Μη Συμβατικού Πολέμου δύναται να προετοιμάσει τις μάζες στην αποδοχή της νέας κατάστασης συν τω χρόνω.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Δυτική Αφρική με τη Boko Haram. Κάθε ένα από τα τέσσερα κράτη της περιοχής της λίμνης Τσαντ υπόκειται σε ισχυρή πίεση από την τρομοκρατική οργάνωση, και τη βία που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας κατάστασης όπου ακόμη και μια αποδιοργανωμένη Έγχρωμη Επανάσταση αυξάνει την πιθανότητα απόλυτης επιτυχίας της, ακριβώς λόγω της ενασχόλησης της κυβέρνησης-στόχου με την Boko Haram. Αυτό διαφαίνεται ιδιαίτερα στην περίπτωση του Τσαντ, του οποίου η πρωτεύουσα Ντζαμένα είναι εξαιρετικά κοντά στο πεδίο της μάχης και έχει ήδη πέσει θύμα βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας. Μια εκκολαπτόμενη Έγχρωμη Επανάσταση θα είναι ο απόλυτος πολλαπλασιαστής ισχύος, ώστε να αναπτύξει στα ύψη τις πιθανότητες ανατροπής της κυβέρνησης, είτε από την Boko Haram, είτε από αστικούς αντάρτες, είτε μέσω μιας σιωπηρής και συντονισμένης προσπάθειας μεταξύ των δύο.
Από μια τυποποιημένη θεωρητική άποψη, η υπάρχουσα ομάδα Μη Συμβατικών μαχητών και οι πρόσφατα ενεργοποιημένοι Έγχρωμοι Επαναστάτες, κινούνται συντονισμένα, προκειμένου να γείρουν αποφασιστικά την ισορροπία κατά του κράτους και να πετύχουν τον κοινό στόχο της ανατροπής του καθεστώτος. Η μοναδική εναλλακτική λύση σε αυτό το σενάριο θα είναι ο στρατός να συντρίψει την προσέγγιση των « διαδηλωτών » με ισχυρές προληπτικές ενέργειες, τη στιγμή κατά την οποία αυξάνεται η δυναμική τους, πριν μετατοπίσει το ενδιαφέρον του ταχέως στην εξολόθρευση τρομοκρατών που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την επερχόμενη συμπλοκή στο Τσαντ, στο ίδιο μοτίβο το οποίο ισχύει για κάθε άλλο κράτος που βρίσκεται σε κίνδυνο " Αντίστροφου Υβριδικού Πολέμου ».
Πρακτική Εφαρμογή
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω και όπως αποδεικνύεται από τη συριακή και ουκρανική περίπτωση, μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη τα διδάγματα των Υβριδικών Πολέμων για την πρόβλεψή τους. Τα πιο επιρρεπή σε συγκρούσεις πολυπολικά διακρατικά έργα συνεργασίας που αποτελούν αιχμή του δόρατος για τη Ρωσία και την Κίνα, είναι η Ευρασιατική Ένωση και το « One Belt One Road » έργο, των Νέων Δρόμων του Μεταξιού. Ο κοινόχρηστος χώρος στον οποίο τέμνονται αυτά τα δύο προγράμματα εντοπίζεται στην Κεντρική Ασία, γεγονός που δείχνει ότι κάθε μεγάλης κλίμακας αποσταθεροποίηση στην περιοχή αυτή θα μπορούσε να επιτύχει ένα διπλό στόχο με μία, γεωπολιτικής μαεστρίας, κίνηση, που είναι το ψαλίδισμα των φιλοδοξιών των δύο Μεγάλων Δυνάμεων. Επομένως υφίσταται υψηλός κίνδυνος να ξεσπάσει ένας Υβριδικός Πόλεμος, κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον σε ένα από τα κράτη τα οποία συμμετέχουν από κοινού στα εν λόγω προγράμματα. Εκτός από την περιοχή αυτή δεν διατίθεται πουθενά αλλού ανάλογη ενσωματωσιακή επικάλυψη της ρωσο-σινικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης, εκτός από τα Βαλκάνια, αλλά ακόμη και στην περιοχή μας, η αλληλεπίδραση των συμφερόντων είναι λιγότερο στενά συνδεδεμένη και αναπτυγμένη από ότι στην Κεντρική Ασία.
Θα πρέπει, ωστόσο, να θυμόμαστε πως το γεγονός αυτό κάνει το θέατρο επιχειρήσεων των Βαλκανίων τη δεύτερη πιο πιθανή περιοχή για να μετατραπεί σε θύμα του Υβριδικού Πολέμου( εξού και η αίσθηση επαλήθευσης της ύπαρξης πολλών κοινωνικοπολιτικών παραγόντων από τους 6 που αναφέρθηκαν) στο μέλλον. Σε αυτό συνάδει και η αμερικανική « αναγκαιότητα » για να προκαταλάβει την υλοποίηση των δύο « megaprojects » του Βαλκανικού( « τουρκικού ») Ενεργειακού Διαδρόμου και του Βαλκανικού « Νέου Δρόμου του Μεταξιού » που θα μπορούσαν αποφασιστικά να ανατρέψουν τη στρατηγική ισορροπία στην Ευρώπη υπέρ του πολυπολικού κόσμου.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2016 Page 44