Geopolitics.com.gr
Επίλογος
Το βράδυ της 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου του 1955 ο Ελληνισμός της Πόλης θα ζήσει τα φρικιαστικά
γεγονότα που θα γεννήσουν μια ακόμη χαμένη πατρίδα. Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι υπάρχει ένα μοτίβο
στις ενέργειες του γεννοκτόνου: αρχικά μειώνει την οικονομική ευρωστία της εθνικής ομάδας που θέλει
να εκκαθαρίσει ώστε να προκαλέσει την φυσική της, υλική και κοινωνική παρακμή και στην συνέχεια
χρησιμοποιεί την ωμή βία –όταν έχει δράσει αποφασιστικά η δημοσιονομική δια των φόρων πολιτική –
για ολοκληρώσει την εθνοκάθαρση.
Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός συναισθηματικός, όπως λένε πολλοί είμαστε γιοι της Αντιγόνης και όχι
υπήκοοι Κρέοντα. Οφείλουμε όμως σε ζητήματα τέτοιας υψηλής σημασίας να μελετάμε την ιστορία από
κάθε σκοπιά και να κρατάμε ζωντανά τα διδάγματα, διδάγματα που μοιάζουν να είναι ιδιαιτέρως χρήσιμα
σε καιρούς εθνικών και άλλων κρίσεων.
Ένα δεύτερο πράγμα που θα πρέπει να αξιολογήσουμε κατά πόσον είναι ότι ο Κεμάλ ποτέ δεν θα
κατόρθωνε να κερδίσει τον πόλεμο, αν δεν αξιοποιούσε τις λυκοφιλίες των δανειστών της πάλαι ποτέ
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αν δεν χρησιμοποιούσε την δύναμη των όπλων της οικονομίας και των
συμφερόντων προκειμένου να προσεταιριστεί την Ιταλία, την Γαλλία, την Αγγλία και την ΕΣΣΔ.
Πηγές:
Dadrian, V. N. (2003). The history of the Armenian genocide: ethnic conflict from the Balkans to Anatolia to the Caucasus,
Berghahn Books.
Hovannisian, R. G. (1998). Remembrance and denial: The case of the Armenian genocide, Wayne State University Press.
Ökte, F. (1987). The Tragedy of the Turkish Capital Tax, Croom Helm.
Zaken, M. (2007). Jewish Subjects and their tribal Chieftains in Kurdistan: A study in Survival, Brill.
Kedourie, S. (1999). Turkey before and after Atatürk: internal and external affairs, Routledge.
Geopolitics.com.gr all rights reserved 2014
Page 68