Geopolitics Magazine January - February 2016 | Page 27

Γράφει η Πωλίνα Β. Ανύφτου (LLB,LLM,MBA)
Νομικός

Το Ιράν βλέπει στον καθρέφτη τον εαυτό του ως Περσία

Το Ιράν δεν είναι πολύ μακριά, το Ιράν μας ήταν συνοδός πολιτισμός και το έτερον δέος όχι μόνο
πολεμικών συγκρούσεων αλλά και μιας αμυντικής βιομηχανικής ανάτασης που βοήθησε τους λαούς της
περιοχής να αναπτύξουν παράλληλα με την αμυντική βιομηχανία και τις στρατηγικές πολέμου, την
πολεοδομία, τα συστήματα άρδευσης, την οικοδομική και μηχανική επιστήμη. Ό,τι αναπτύχθηκε από την
εποχή της Αρχαίας Ελλάδος ως την απαρχή των Ελληνιστικών χρόνων στην περιοχή της Μέσης και
Εγγύτερης Ανατολής ήταν δημιούργημα του συγκερασμού του Ελληνικού και του Περσικού πολιτισμού,
των δύο αυτών πολιτισμών που ουσιαστικά ποτέ δεν διαφοροποιήθηκαν ως προς τις ανάγκες και τις
βλέψεις τους: Τον μεν Ελληνικό πολιτισμό τον ανασκεύασε στα μέτρα της η δύση, τον δε Περσικό τον
χρησιμοποίησαν οι Μεσοποτάμιοι, οι Ινδοί, οι Αφγανοί και σήμερα οι Κινέζοι από τις πολιτειακές του
ρίζες έως την εναλλακτική ιατρική που εφάρμοζε και εφαρμόζει.
Το κοινό και των δύο αυτών πολιτισμών ήταν,
όχι η ιμπεριαλιστική επεκτασιμότητα και η δια
βίας ένωση γεωγραφικά περιοχών, αλλά η
παράλληλη ένταξη των νέων εκτάσεων
πολιτισμικά και μετ’ έπειτ α πολεμικά,
φορολογικά και εδαφικά. Οι Πέρσες κατέκτησαν
τον απώτερο κόσμο της Ανατολής όχι με τον
μυστικισμό που τους αποδίδεται λανθασμένα
από τη δύση, αλλά με την ιστορική γεωγραφία
της αυτοκρατορίας τους, που είχε σαν κύριο
συστατικό της την διατήρηση του χαρακτήρα
της κάθε περιοχής και των ιδιότυπων στοιχείων
της, με την παράλληλη διδαχή των αρχών της
αυτοκρατορίας, αλλά όχι των αρχών του
περσικού λαού. Δηλαδή, η αυτοκρατορική
παράδοση ήταν το συνονθύλευμα της κυρίως
παράδοσης του περσικού λαού και των παραδόσεων των επί μέρων λαών, που εντάχθηκαν γιατί είτε
κατακτήθηκαν είτε γιατί το επέλεξαν (βλ. Νότιο Αφγανιστάν) στην Περσική Αυτοκρ ατορία. Αυτή η
παρθένος και πρότυπος κίνηση της Περσικής Αυτοκρατορίας δεν δήλωνε την αδυναμία των Περσών να
ομογενοποιήσουν το λαό της αυτοκρατορίας, αλλά δήλωνε μια γενναία στρατηγική και διπλωματική
πρακτική στα αρχαία τότε χρόνια ως προς την ένταξη των λαών σε γεωγραφικούς συνασπισμούς,
δήλωνε την ανάγκη οι πολιτισμοί να ενώνονται για να δημιουργούν αντί να καταστρέφονται, υποδείκνυε
τις βλέψεις για κοινή συστράτευση όλης της αυτοκρατορίας τόσο ώστε να καλλιεργηθεί η ενότητα της,
όσο και για να αυξηθεί η επιρροή της στον τότε γνωστό κόσμο υποδηλώνοντας τις μεθόδους αύξησης
της επιρροής της αυτοκρατορίας, έχοντας τους λαούς της ως πρεσβευτές πολιτισμού της αυτοκρατορίας
και τα εδάφη της ως εφαλτήριο για εδαφική και πολιτισμική ανάπτυξη (επέκταση).
Η παραπάνω αναφορά στην Περσική Αυτοκρατορία αναλαμβάνει την τακτική γνωριμία μας με την
αυτοκρατορία ως ιστορική γεωγραφία και ως πρόδρομο των διπλωματικών παρυφών του σημερινού
Ιράν όπως αυτό ανασυντάχθηκε το 1936 κατά τον Β’ ΠΠ, και όπως αυτό σήμερα επιδιώκει να βγει στις
αγορές μετά από 30 χρόνια και διεκδικεί το ρόλο του ως παράγοντας σταθερότητας/ασφάλειας στην
περιοχή. Άλλωστε, οι Πέρσες μαζί με τους Καρδούχους (σημερινούς Κούρδους) αποτελούν και τους πιο
αρχαίους κατοίκους της περιοχής, και έχουν αναπτύξε ι ιδιαίτερους τρόπους επαφής και χρήσης της γης,
της γεωλογίας, της βιοτεχνολογίας και της εναλλακτικής ιατρικής θωρακίζοντας τον λαό του Ιράν
απέναντι στην βιοτεχνολογία της δύσης.

Geopolitics.com.gr all rights reserved 2016

Page 25