Ωστόσο , λαμβάνοντας υπόψη το παράδειγμα της Ουκρανίας μπορούμε να δούμε πως η Ευρώπη και κατάπιε και χώνεψε το γεγονός πως στην Ουκρανία την κυβέρνηση ανέλαβαν ακροδεξιοί θύλακες και μάλιστα από τους πιο σκληρούς σε ολόκληρη την Ήπειρο . Κανένας δεν ασχολήθηκε με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ή λοιπές τέτοιες κατηγορίες , όλοι ξέχασαν ένα αεροσκάφος πολιτικού νηολογίου που κατερρίφθη και αντιθέτως η κοινή γνώμη δέχεται πως υπεύθυνος για όλα είναι ο Ρώσος Πρόεδρος . Ασχέτως ποσόστωσης ευθυνών αυτό που έχει σημασία να δούμε είναι η αποκλειστική χρέωση αυτών σε μία πλευρά από μία ευρωπαϊκή κοινή γνώμη η οποία δείχνει πόσο εύκολα έχει μαζικοποιηθεί .
Αυτό δεν αποτελεί απλά μία διαπίστωση αλλά μία συνέχεια των αποτελεσμάτων του γιουγκοσλαβικού πειράματος . Η Ευρώπη ουδέποτε αντέδρασε στην έκδηλη εμπλοκή του ΝΑΤΟ υπέρ ενός εκ των συμμετεχόντων στον εμφύλιο της χώρας . Μάλιστα το κυριότερο στοιχείο εδώ είναι πως η Ευρώπη ουδέποτε αντέδρασε στο γεγονός πως το ΝΑΤΟ , παρά τη Διεθνή Νομοθεσία , επενέβη στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας , χωρίς πρώτα να έχει ληφθεί σχετική απόφαση από το Σ . Α . του ΟΗΕ . Αυτό ακριβώς το διπλωματικό παραθυράκι που χρησιμοποίησαν τότε οι ΗΠΑ , εξετάστηκε από την Κυβέρνηση Obama προκειμένου οι ΗΠΑ και η Συμμαχία τους να εμπλακεί σε εναέριους βομβαρδισμούς στη Συρία , ως « ανθρωπιστική παρέμβαση ».
Ο ρόλος των Διεθνών Δικαστηρίων
Κατά τον ίδιο τρόπο που η ιστορία επαναλαμβάνεται μεταξύ Ουκρανίας και Γιουγκοσλαβίας μπορούμε να δούμε πως το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση Γιουγκοσλαβίας-Λιβύης . Επί παραδείγματι βλέπουμε ότι η λήξη της Χρωματιστής Επανάστασης δίνεται από ένα διεθνές δικαστήριο , που στην περίπτωση της Λιβύης ήταν το ICC ( International Criminal Court ). Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας η επικύρωση του αποτελέσματος της Χρωματιστής Επανάστασης ήρθε από ένα άλλο Διεθνές Νομικό Πρόσωπο , το ICTY ( International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ). Στον περίπλοκο σύγχρονο κόσμο συσχετισμού δυνάμεων τα Διεθνή Δικαστήρια λειτουργούν ως ad hoc όργανα της ηγεμονίας των ΗΠΑ . Σε κάθε περίπτωση ιδρύεται ένα νέο Δικαστήριο το οποίο λειτουργεί αποκλειστικά για τις ανάγκες της συγκεκριμένης Έγχρωμης Επανάστασης , όταν αυτή διοργανώνεται σε εδάφη της ρωσικής σφαίρας επιρροής .
Ο σκοπός τους είναι ο στιγματισμός των αντιπάλων των ΗΠΑ τη στιγμή που ο ρόλος του ICC είναι η ηθική δικαίωση της ιδεολογικής αξίωσης των ΗΠΑ πως σήμερα , παγκοσμίως , υφίσταται αμερόληπτη Διεθνής Δικαιοσύνη , η οποία παρακάμπτει τα εθνικά σύνορα και υπηρετεί την επιβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως ο αντικειμενικός σκοπός ενός δικαστηρίου , εν αντιθέσει με μία Ιερά Εξέταση , είναι η έκφραση των κανόνων μίας συγκεκριμένης κοινωνίας ( ασχέτως γεωγραφικού , εθνικού , θρησκευτικού κ . α . προσδιορισμού ) η οποία συμφωνεί και αναθέτει σε αυτό το Δικαστήριο την εκδίκαση υποθέσεων των μελών της . Επιπλέον κανένα Δικαστήριο δε διαθέτει δικά του όργανα επιβολής της τάξης , εξού και η διάκριση των εξουσιών μεταξύ Υπουργείων Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως . Τα εν λόγω Διεθνή Δικαστήρια στηρίζονται στις ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και των συνεργατών αυτού , επομένως αυτά τα κράτη εξαιρούνται από την απόδοση ευθυνών από τέτοια Διεθνή Δικαστήρια . Εν ολίγοις , σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει ότι την ιστορία τη γράφει ο νικητής , με τη διαφορά ότι αυτή αποτελεί την ιστορία του νικητή και όχι την πραγματική ιστορία .
Η σταυροφορία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Η ιδεολογία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί ένα εγχείρημα εν αμφιβόλω , από τη στιγμή που τα δικαιώματα οφείλουν να θεμελιώνονται με παγιωμένες και στέρεες πολιτικές συμφωνίες και όχι ως υποκειμενικής μετάφρασης υποθέσεις . Αυτή η ιδεολογία σήμερα εξυπηρετεί αμφότερες εγχώριες και διεθνείς σκοπιμότητες . Για την Ε . Ε . προβάλει τον ελαφρύ ευρωπαϊκό εθνικισμό , ο οποίος στηρίζεται στις κοινωνικές αξίες . Για τις ΗΠΑ που είναι πιο σκληροπυρηνικές στην προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων αυτή η ιδεολογία εξυπηρετεί την εμπλοκή τους σε ξένες υποθέσεις υπό το μανδύα μίας άτυπης σταυροφορίας , η οποία βρίσκει ανταπόκριση στους ευρωπαίους συμμάχους αλλά κυρίως στην κοινή τους γνώμη και τον αγγλόφωνο κόσμο ( Μ . Βρετανία , Αυστραλία , Καναδά ). Ουσιαστικά η ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί τον φόρο ήθους που αποδίδεται στην αρετή .
Geopolitics . com . gr all rights reserved 2017 Page 51