Μία γνήσια επανάσταση προϋποθέτει την αναστάτωση των κοινωνικών δομών και απαιτεί μία χρονοβόρα διεργασία ετών, τη στιγμή που οι Έγχρωμες Επαναστάσεις είναι μία ανατροπή καθεστώτος που σημειώνεται εντός μόλις μερικών εβδομάδων. Ο εναλλακτικός όρος για μία άμεση ανατροπή καθεστώτος, χωρίς την μετάλλαξη της κοινωνίας, είναι η έννοια του πραξικοπήματος. Στην Αίγυπτο για παράδειγμα την εντολή παραίτησης του Hosni Mubarak δεν την έδωσε ο λαός, αλλά ο αμερικανός πρέσβης Frank Wisner που τον « συμβούλεψε ».
Το μότο της Έγχρωμης Επανάστασης προέρχεται από ένα βρεφικό σύνδρομο. Η ανατροπή της « παρούσας κατάστασης » σημειώνεται χωρίς κανένα προγραμματισμό για τη « διάδοχη κατάσταση ». Επί της ουσίας το μότο είναι πως οι πολίτες δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το μέλλον τους το οποίο θα τους το εξασφαλίσει η Washington. Ο Λευκός Οίκος αποκτά με αυτό τον τρόπο το ρόλο του πατερούλη των κομμουνιστικών καθεστώτων. Όταν πλέον οι πολίτες συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες είναι πλέον αργά, αφού η διακυβέρνηση της χώρας έχει πέσει σε χέρια ατόμων που δεν είναι της επιλογής τους. Η εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα που μπορεί να παρατηρηθεί στη Συρία είναι πως η CIA αυτή τη φορά δε δραστηριοποιήθηκε για την ανεύρεση νέων που θα φώναζαν σλόγκαν εναντίον του καθεστώτος σε Δαμασκό και Χαλέπι, παρόλο που η Έγχρωμη Επανάσταση και ο εμφύλιος ξεκίνησε στη χώρα από ένα φημολογούμενο γκράφιτι σε τοίχο δημοτικού σχολείου στη νότια πόλη Dara’ a και τη σύλληψη « κάποιου » νέου τον οποίο το καθεστώς Assad « βασάνισε παραδειγματικά ». Ωστόσο, το τελευταίο χρονικό διάστημα, το στάδιο της Έγχρωμης Επανάστασης που περιλαμβάνει τις πορείες και τα συνθήματα των νέων που προβάλουν τα δίκαια αιτήματα του αγώνα τους καλυπτόταν από τους νεοφιλελεύθερους ηγέτες των ΗΠΑ( Barack Obama), της Γαλλίας( François Hollande), της Αγγλίας( David Cameron) και της Γερμανίας( Angela Merkel), οι οποίοι επαναλάμβαναν το μότο μέσω των πολιτικών γραφείων τους. Η Washington και οι σύμμαχοί της εφάρμοσαν τις μεθόδους του Gene Sharp στη Διεθνή Κοινότητα. Μπορεί να είναι ριψοκίνδυνο να περιμένει κάποιος πως οι ξένες κυβερνήσεις δύναται να χειραγωγηθούν ως νεαρά παιδιά, ωστόσο η διεθνής οικονομική κρίση και η εξάρτηση των κρατών από τους « ισχυρούς » δημιουργεί ένα ομαδικό σύνδρομο « πατερούλη ». Το εγχείρημα θα πετύχαινε και η ΝΤΠ θα είχε εφαρμοστεί πλήρως από σήμερα, αν Ρωσία και Κίνα δεν ένοιωθαν την απειλή και δεν εναντιώνονταν στις ιμπεριαλιστικές διεθνιστικές δυνάμεις.
Η εξέλιξη του πειράματος της Έγχρωμης Επανάστασης
Στις 4 Μαρτίου του 2014 ο Vladimir Putin είχε δηλώσει ότι έχει την αίσθηση πως κάπου μέσα σε αυτόν τον τεράστιο βούρκο οι άνθρωποι στις ΗΠΑ κάθονται σε ένα εργαστήριο και πραγματοποιούν πειράματα, όπως ακριβώς στα ποντίκια, χωρίς ωστόσο να κατανοούν τις συνέπειες των όσων πράττουν. Αυτή η δήλωση θα μπορούσε να αποτελεί και τον τίτλο με τον οποίο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την αμερικανική πολιτική στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τη διάσπασή της. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η επαναχάραξη των συνόρων άφησε έκδηλα εμφανείς διαφορές να διαιωνίζονται. Το εγχείρημα της Γιουγκοσλαβίας αποτελούσε το πείραμα μέσω του οποίου οι ΗΠΑ επιχείρησαν να τελειοποιήσουν την τεχνική των Έγχρωμων Επαναστάσεων.
Στην Γιουγκοσλαβία η πλέον βίαιη έξαρση των βιαιοπραγιών και εχθροπραξιών του πολέμου σημειώθηκε στην περιοχή Krajina. Η λέξη από μόνη της σημαίνει μεθόριος, ακριβώς όπως και η λέξη Ουκρανία, η οποία διαθέτει σλαβική ρίζα. Αμφότερες η Krajina και η Ukraine αποτελούν μεθόριο μεταξύ των Καθολικών της Δύσης και των Ορθόδοξων της Ανατολής. Ο πληθυσμός ομοίως διαιρείται μεταξύ αυτών που επιθυμούν να παραμείνουν κοντά στη Ρωσία και διαμένουν στα ανατολικά τμήματα και αυτών που επιθυμούν την Ευρώπη των υπολοίπων δογμάτων. Αυτό ενισχύεται και από μία σημαντική δημοσκόπηση που έχει διεξαχθεί στην Ουκρανία: το 70 % του πληθυσμού αντίκειται στην ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ! Την ίδια στιγμή ΗΠΑ και δορυφόροι αυτής προπαγανδίζουν για το δικαίωμα της Ουκρανίας να ενταχθεί στην ευρατλαντική συμμαχία, προκειμένου να εντάξουν της χώρα υπό την προστασία της νατοϊκής δομής ή νατοϊκής φυλακής, αναλόγως την οπτική γωνία του θέματος.
Η μοναδική συνθήκη για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν η εκδίωξη όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων, δηλαδή των ρωσικών. Αυτό συμπεριλαμβάνει τον πλέον σημαντικό ναύσταθμο για τον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας, τη Σεβαστούπολη, η οποία είχε δοθεί στην Ουκρανία το 1954 από τον τότε Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος, Nikita Khrushchev, έναν επίσης Ουκρανό...
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2017 Page 49