αντιθέτως διασυνδέονται με μη τακτικές οριζόντιες αλληλεπιδράσεις. Η απουσία ιεραρχίας και κανονικότητας στις αλληλεπιδράσεις δυσχεραίνει το έργο της ταυτοποίησης της ύπαρξης και των ενεργειών του επιτιθέμενου. Επί της ουσίας η δομή και η ενέργειες του « κεντρώου δικτύου » δεν διαφέρουν σε τίποτα από τη δομή και τις ενέργειες της cosa nostra.
Λόγω της ιδιόμορφης φύσης των πολέμων « κεντρώου δικτύου » η τεχνολογική δομή τους( είτε το άθροισμα των κοινωνικών τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται για την επίθεση προς την κοινωνίαστόχο) είναι περίπλοκη. Οι τεχνολογίες του πολέμου « κεντρώου δικτύου » περιλαμβάνουν:- συνδυασμούς και μηχανορραφίες πολλών βημάτων, των οποίων οι υποκινητές δεν είναι προφανείς,- ένα μεγάλο φάσμα μέσων επιρροής, όπως το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ, και- τη χρήση ατόμων που αγνοούν τον πραγματικό τους ρόλο.
Οι πόλεμοι « κεντρώου δικτύου » είναι μία μεταβιομηχανική πληροφοριακή μεταμοντέρνα εποχή, η οποία διαφοροποιείται στους πολέμους της από την κλασική βιομηχανική εποχή, λόγω της σκοπιμότητάς τους να επιτύχουν μία φαινομενικά αναίμακτη ανακατανομή περιοχών και πόρων. Ο σκοπός είναι η διατήρηση της εικόνας των ανεπτυγμένων δημοκρατιών, οι οποίες διεξάγουν τέτοιου είδους πολέμους σε ένα μεγάλο εύρος γεωπολιτικών θεμάτων, υπό το λάβαρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην εποχή του « ολοκληρωτικού εξανθρωπισμού »( humanization), η διενέργεια στρατιωτικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζεται ως ελαττωματική επιλογή και καταδικάζεται. Επί της ουσίας, ο πόλεμος με τον τρόπο που τον γνωρίζαμε έπαψε να αποτελεί μία γεωπολιτική επιλογή των αδυνάτων. Όσο και αν δεν συμφωνούμε με τη χρήση όπλων για την επίλυση των διαφορών μας, προφανώς και υπάρχει μία διπλωματική σκοπιμότητα στη διατήρηση εθνικών ενόπλων δυνάμεων για την εθνική ασφάλεια μίας χώρας. Τούτο σημαίνει ότι ο στρατός δεν υφίσταται μόνο για παρελάσεις, αλλά και για χρήση του, όταν αυτό απαιτηθεί ως έσχατη λύση. Αυτή όμως η έσχατη λύση των αδυνάτων αφαιρείται από τις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες έχουν μετατρέψει το στρατό των κρατών-δορυφόρων τους σε αιτία οικονομικής αφαίμαξης και σε μισθοφόρους των γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων τους.
Η παγκόσμια κοινότητα κοιμάται πολύ πιο ήσυχη αν όλα φαινομενικά δείχνουν άψογα. Η πολιτική ορθότητα των ημερών μας καταδικάζει τους αδυνάτους στην εναπόθεση των ελπίδων τους και της μοίρας τους στη βούληση της « Νέας Ιερής Συμμαχίας ». Χάρις τις νέες τεχνολογίες και τη συγκεντρωμένη εμπειρία, ακόμα και η γενοκτονία στις ημέρες μας μπορεί να γίνει χωρίς τη χρήση χημικών αερίων και μαζικών εκτελέσεων. Αρκεί να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε να μειωθεί ο ρυθμός γεννήσεων και να αυξηθεί ο δείκτης θνησιμότητας. Η επιτυχία μπορεί επίσης να επέλθει, μέσω του κομφορμισμού ενός έθνους, δια της αλλαγής στερεοτύπων και νορμών συμπεριφοράς, ώστε ακόμα και η κλιμάκωση διαφόρων γεγονότων στο βαθμό της βίας να φαίνεται φυσιολογική.
Οι Έγχρωμες Επαναστάσεις: Ορισμός
Σήμερα μία από τις πιο χαρακτηριστικές επιχειρήσεις του πολέμου « κεντρώου δικτύου » σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο είναι οι « έγχρωμες επαναστάσεις ». Η Έγχρωμη Επανάσταση( CR) είναι μια επιχείρηση « κεντρώου δικτύου », στόχος της οποίας είναι η εξάλειψη των υφισταμένων πολιτικών καθεστώτων σε κάποια άλλη χώρα.
Η στρατηγική της ανατροπής κυβερνήσεων προς χάριν της « προώθησης της δημοκρατίας » χρονολογείται από το 1983. Μέσω της δημιουργίας μίας οιονεί σειράς ιδιωτικών ιδρυμάτων όπως το Albert Einstein Institute( AEI), το National Endowment for Democracy( NED), το International Republican Institute( IRI), το National Democratic Institute( NDI), το Freedom House και αργότερα το International Center for Non-Violent Conflict( ICNC), η Washington ξεκίνησε να διοχετεύει
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2017 Page 42