Θεωρώ πως ο Νορβηγός διαπραγματευτής γνώριζε πολύ καλά της αποφάσης του Σ. Α και όταν ο κ. Κοτζιάς τον εξέθεσε στον νέο Γενικό Γραμματέα του Ο. Η. Ε, τότε έπαιξε ένα πολύ βρώμικο παιχνίδι κατά του Έλληνα ΥΠΕΞ, τορπιλίζοντας ουσιαστικά τις διαπραγματεύσεις. Διέρρευσε σε « δημοσιογράφους » πληροφορίες πως η Ελλάδα και προσωπικά ο κ. Κοτζιάς ευθύνονται για τη μελλοντική αποτυχία των διαπραγματεύσεων! Δεν θα κρίνω την πράξη του κ. Άϊντε, το αφήνω στους αναγνώστες....
Εδώ, να υπερθεματίσω την υπεύθυνη στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης αλλά και Αντιπολίτευσης που στο τόσο κρίσιμο αυτό Εθνικό ζήτημα εμπιστεύτηκαν τον Υπουργό Εξωτερικών και δεν μετέτρεψαν το Κυπριακό σε πεδίο μικροκομματικής εκμετάλλευσης.
Ας φύγουμε όμως από τον στενό κύκλο των διαπραγματεύσεων και να περάσουμε σε γεωστρατηγικό περιβάλλον. Να μιλήσουμε για την Ενεργειακή Αυτοκτονία. Τα τελευταία χρόνια στα πεδία της Ανατολικής Μεσογείου έχουν ανακαλυφθεί χρυσοφόρα κοιτάσματα φυσικού αερίου που ανήκουν στην Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και( ορισμένα) στην Τουρκία. Στο διεθνές συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, τα κοιτάσματα φυσικού πλούτου αποτελούν μια σταθερή στην οποία μπορεί να στηριχθεί η Υψηλή Στρατηγική ενός κράτους. Στον μεταψυχροπολεμικό πολυπολικό παγκόσμιο στερέωμα υπάρχουν πολλές επιλογές ως προς τη θεμελίωση των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων ενός κράτους. Η εξόρυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα και η Κύπρος, παρά τις κενές απειλές της Τουρκίας, το θεμελίωσε προβαίνοντας σε σωστές συμμαχίες στην περιοχή. Σχεδόν αμέσως οριοθέτησε ΑΟΖ με Ισραήλ και Αίγυπτο και ξεκίνησε τις έρευνες μοιράζοντας οικόπεδα. Συμφώνησε μάλιστα με Ισραήλ για σταθμό υγροποίησης φυσικού αερίου( LNG) στο νησί, παίζοντας πλέον τον ρόλο του διακομιστή Ισραηλινού αερίου στην Ευρώπη! Η Κύπρος δηλαδή μπορεί να μεταβληθεί σε παραγωγό αλλά και κόμβο μεταφοράς φυσικού αερίου ταυτόχρονα, μια προοπτική που την αναβαθμίζει θεαματικά σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Παίρνοντας αυτή τη γεωστρατηγική σταθερά υπόψιν( όντας και μέλος της Ε. Ε), μπορούμε να δούμε πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν χρειάζεται να βιάζεται στην εξεύρεση « λύσης », πόσο μάλλον να δέχεται εκβιασμούς από οποιονδήποτε! Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε τη νέα αρνητική εξέλιξη σε ολόκληρη την περιοχή, την άνοδο του Νεο-Οθωμανισμού ως στρατηγική επιλογή της νέας ηγεσίας στην Άγκυρα για τον 21ο αιώνα. Οι αναθεωρητικές βλέψεις του Νεο-Οθωμανισμού δεν σταματούν στην « βόρεια Κύπρο » ή τα Έξι Ναυτικά Μίλια στο Αιγαίο. Το δόγμα που τελειοποίησε ο κ. Νταβούτογλου και που υλοποιεί ο κ. Ερντογάν θέλει να μετατρέψει την Τουρκία σε μια « μικρή Παγκόσμια Δύναμη », απόλυτα κυρίαρχο χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Μια χώρα με λόγο στον Καύκασο, στην Κριμαία, στον Περσικό Κόλπο, ακόμη και στην υπο-σαχάρια Αφρική!
Σε καθαρά θεωρητικό / επιστημονικό επίπεδο δεν υπάρχει λόγος και ανάγκη διαπραγμάτευσης και υποχωρήσεων στον νεο-Οθωμανισμό, καθώς οι στρατηγικές του επιδιώξεις παραβιάζουν κατάφορα και κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου αλλά και( κυρίως) τα Εθνικά συμφέροντα του Ελληνισμού.
Σε πρακτικό επίπεδο στο Κυπριακό τώρα. Ο χρόνος κυλάει υπέρ της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν υπάρχει η ανάγκη για επίτευξη επώδυνων συμβιβασμών που καθιστούν μια οποιαδήποτε συμφωνία μη βιώσιμη. Η ενωμένη Κύπρος δεν μπορεί να λειτουργήσει αν η τουρκική πλευρά δεν αναγνωρίσει την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν δεν αποσυρθούν οριστικά τα τουρκικά στρατεύματα Κατοχής και αν δεν καταργηθεί ο αναχρονιστικός θεσμός των Εγγυητριών Δυνάμεων.
Geopolitics. com. gr all rights reserved 2017 Page 18