Vandaag start ik 15 kilometer zuidelijker . Aan Visitor Center De Wissen in Dilsen-Stokkem . Dit keer geen spoor van een enthousiaste burgemeester , noch carnavalsbeweging of fanfare . De animo komt vandaag van Dirk . Een buschauffeur op rust die definitief afscheid heeft genomen van zijn zittend gat . “ Sinds mijn pensioen wandel ik hier elke dag . Altijd ziet het er hier compleet anders uit .” Ik trek een sprintje naar de centraal gelegen uitkijktoren Negenoord en snap onmiddellijk wat Dirk bedoelt . Natuurgebied Negenoord- Kerkeweerd toont meteen een eerste troef van deze route : een magnifieke mozaïek van grote plassen tussen uitgestrekte graslanden . Al lijkt het oerlandschap nog te moeten ontwaken . Straks , wanneer ik hier helemaal opgeladen en een uiterst zeldzame ervaring rijker terug sta , zal het baden in een fraai avondlicht .
Gedroomd decor Het start- en eindpunt van deze route was ooit een grindwinningsgebied , maar werd terug aan de natuur overgelaten . Rondom mij zie ik gallowayrunderen en konikpaarden die het gras kort houden en watervogels die in de plassen op zoek gaan naar een ochtendhap . Ik ruik wilde marjolein , veldsalie en vers gelegde drollen . Afgeknaagde bomen verklappen de aanwezigheid van bevers . Dit is een gedroomd decor voor de start van een gemoedelijke etappe door de Maasvallei . Voor de volledigheid geef ik nog mee dat mijn gps 57 km als afstand en medium als moeilijkheidsgraad aangeeft .
Na een ommetje door de dorpskern van Dilsen steek ik aan knooppunt 44 de Zuid-Willemsvaart over . Mijn benen zijn net voldoende opgewarmd om de ( wees gerust ) gezapige hoogtemeters op deze route goed te verteren . Tussen As en Maaseik fiets ik net zo lang tot mijn motor volledig is warmgedraaid , om dan als een sneltrein over een kasseistrook te dokkeren ( ik kies voor de kasseistrook , maar je kan ook gewoon voor het grindpad kiezen ) en iets verderop de ongerepte bossen van de Duinengordel in te duiken . Yes , helemaal mijn terrein dit !
Na 17 km wordt het parcours iets grilliger . Daar zorgen de landduinen en de Bosbeekvallei voor . De beek kronkelt tussen Opoeteren en Neeroeteren en voedt daarbij tal van vijvers langs haar stroom . Een lekker lopende asfaltweg rolt als een soort rode loper richting het hoogtepunt op deze route : Bergerven , een natuurgebied aan de rand van het Kempens Plateau in een historische meander van de Maas .
“ Iets verderop heb je een fantastisch uitzichtpunt over de meren ”, geeft een wandelend koppel nog mee . Vivianne is van Opoeteren . Theo van Neeroeteren . “ Ze heeft altijd een beetje op me neergekeken ”, zegt Theo ( met een vette knipoog ). Het mopje heeft hij ongetwijfeld al ontelbare keren gemaakt , maar nog steeds kunnen ze er allebei smakelijk om lachen . Ik schud het olijke duo de hand en ga op zoek naar het uitkijkpunt waar Vivianne naar verwees .
36