Je bent jong , en je wil wat . Een voetbalploeg , bijvoorbeeld . Acteur en televisiemaker Rik Verheye ( 37 ), bekend van o . a . ‘ Nonkels ’ en ‘ Callboys ’, nam vorig jaar Sporting Hasselt ( De Spor ) over en werd in één klap een halve Limburger . “ Ik voel me er vanaf de eerste dag welkom .”
Tekst : Sandra Genijn Fotografie : Play Media , Sporting Hasselt
Op papier lijkt het onwaarschijnlijk . Want hoe belandt een West-Vlaamse acteur bij een Limburgse voetbalploeg ? “ Ik wilde al langer een programma maken over voetbal , en hoe kon ik dat beter doen dan er midden in te gaan staan ? Het universum bleek me gunstig gezind , want toen Sporting Hasselt een nieuwe eigenaar zocht , hebben Sam ( Kerkhofs , o . a . bekend van podcast MIDMID en Sporthouse ) en ik geen moment getwijfeld . Hij , Anderlecht-supporter , en ik , Club Brugge-ambassadeur , stel je voor , maar ons buikgevoel zei meteen : doen !"
In stijgende lijn Hoe de overname precies verliep en welke plannen de kersverse voorzitters met hun club hebben , kan je op de voet volgen in de documentairereeks ‘ De Spor ’ ( GoPlay en straks op Play4 ). “ Maar de club blijft onze prioriteit . Eigenlijk is het televisieprogramma een hefboom om ze groter te maken . Want hoe meer kijkers en supporters , hoe meer sponsors , en hoe meer geld om nieuwe spelers aan te trekken en Sporting Hasselt naar een hoger niveau te tillen . Je moet weten dat de club ooit in eerste klasse speelde en dat nu in de tweede afdeling van het amateurvoetbal doet . Doorheen de jaren zijn de diehards wel gebleven , maar zijn er tegelijk ook heel wat supporters afgehaakt . Door de nieuwe vibe die er hangt , zit dat aantal terug in stijgende lijn . Toen we voor het eerst op de club kwamen , zaten er een honderdtal supporters in de tribune , momenteel zijn dat er al dik tweeduizend , ook veel jonge mensen en zelfs mensen van buitenaf .”
Vrijwilligers De ploeg professionaliseren , ja , maar zonder aan de ziel van de club te raken , benadrukt Rik nog . " Sporting Hasselt is een echte community , die gerund wordt door vrijwilligers , mensen die zich vol overgave onbezoldigd inzetten voor hun club . Arlette en Liliana zijn daar een mooi voorbeeld van . Zij ontfermen zich al jaren over o . a . de kassa en de jeugdkantine , altijd perfect uitgedost in de kleuren van de club . Je moet weten dat Liliana ooit haar zoon verloren is en daar lange tijd helemaal kapot van was . Arlette heeft haar toen , als een soort van afleiding voor het grote verdriet , meegenomen naar de club om mee bonnekes te verkopen . Ondertussen zijn we tientallen jaren verder , en doen ze dat nog steeds , als een ondeelbare twee-eenheid . Of hoe een club ook een ontmoetingsplek kan worden . Heel schoon vind ik dat .”
9