De startplaats is deze keer de Stroopfabriek in Borgloon . Nadat ik mijn banden met lucht en mijn bidon met water heb gevuld , ga ik nog op zoek naar stroopwafels in de shop aan de Stroopfabriek . “ Je zal ze goed kunnen gebruiken . Op die 52 km zijn er weinig vlakke stukken . Maar het wordt sowieso een schitterende tocht ”, geeft verantwoordelijke van de Stroopfabriek Katrien me nog mee . Ze wijst naar een spreuk die op een van de muren van het belevingscentrum geschilderd staat . “ En ik zeg dat niet om stroap oin uwe bo ’ d te smeejre .” Haar accent klinkt even sappig als de peren en appelen waarvan de stroop hier is gemaakt .
Knabbelend op zo ’ n smeuïge stroopwafel , stuur ik profrenner Yves Lampaert nog een whatsappje . “ Hey Lampie , tegen vanavond weet ik of je kans maakt om Europees kampioen te worden . Ik ga vandaag enkele stukken van het parcours verkennen .” Zijn antwoord : “ Haha , zeer benieuwd .” Wel , ik ook !
EK wielrennen Haspengouw is in ieder geval meer dan bloesems in het voorjaar . Dat wordt meteen duidelijk wanneer ik over het lekker lopend voormalige Fruitspoor richting het o zo poëtisch klinkende Gors-Opleeuw fiets . En het klinkt niet alleen zo , het ziet er ook zo uit , want de twee aaneengesmolten gehuchten tellen maar liefst vier imposante kastelen . Naast een route voorbij flink uit de kluiten gewassen chateaus , dertien om precies te zijn , wordt dit dus ook het welgevormde decor voor het EK wielrennen . Bij fietsknooppunt 120 beland ik op een eerste scherprechter : de Zammelenberg .
Voor de renners zal deze beklimming het sluitstuk van de finaleronde zijn , maar voor mij begint het pas . Eerst met een deugddoende afdaling , om daarna diezelfde berg nog eens op te klimmen . Fotograaf Jelle wil nog wat extra shots . Ik doe het zonder morren , want de Zammelenberg is een mooie loper zoals ze het in wielerjargon zeggen . En danseuse waan ik mij in een typisch Haspengouws postkaartje dat naar volrijp fruit ruikt . Een uitkijkpunt op de Mombeekvallei iets verderop zorgt voor de kers op de taart .
Uitzichten aan de band Nog zo ’ n fraai uitzicht vind ik na 12 km , bij fietsknooppunt 128 . Naast mij staat Robert , vrachtwagenchauffeur op rust . We kijken samen naar een gigantisch tarweveld waar aan de horizon de trotse Tongerse Onze-Lieve-Vrouwebasiliek uitsteekt . “ Ik kom hier zo graag . Ik mag van gelijk waar komen . Hasselt , Luik , Maastricht … als de basiliek opduikt , dan kom ik thuis .” Zijn pretoogjes onderstrepen zijn woorden . “ En daar heb je het Kasteel van Betho . En daar het Beukenbos . Daarin had je een heksenhuis en gingen we vroeger vrijen .” Opnieuw die pretoogjes . De zon heeft intussen haar hoogste punt bereikt . Her en der worden terrasstoelen ontplooid . Zo ook in Widooie . In fietscafé ’ t Velohofke . Uitbater Benny ontvangt mij met open armen . “ We zijn zo blij dat het EK ook hier zal passeren . Ik zal zorgen voor een groot scherm en allerlei randanimaties . Het moet een hoogdag worden .”
36