PORTRET
DE
DRUK BIJ EEN EK LIGT HOOG . JE WIL JE LAND TROTS MAKEN !
Ze was profwielrenner , maar gaf haar carrière elf jaar geleden op om mama te worden .
Vandaag is Ine Beyen ( 37 ) actief als freelance reporter , host en co-commentator van het vrouwenwielrennen op Sporza , straks ook van het EK dat in Limburg doorgaat . " Zo ’ n EK blijft een bijzondere wedstrijd , uiteindelijk wil je je land trots maken ."
Een blik in Ines agenda doet je duizelen . Net voor de zomer trok ze nog samen met Sporza-commentator Ruben Van Gucht naar Rwanda om er het parcours van het WK 2025 te verkennen en om de ngo ' Light for the World Belgium ', waar ze allebei ambassadeur van zijn , te bezoeken . De afgelopen maanden tekende Ine present op de Giro , de Olympische Spelen in Parijs én de Tour de France Femmes . Bovendien is Ine single mama van Odile ( 9 ) en Marcelle ( 7 ). ‘ Druk ’ is een understatement .
Puur op gevoel Of ze zelf nog de tijd heeft om te fietsen , vraagt een mens zich dan af . " Eerlijk ? Amper . Ik ga wel eens met de kindjes mountainbiken in de bossen , maar om zelf urenlang op de fiets te zitten heb ik op dit moment geen tijd . En dus worden het tochtjes van anderhalf à twee uur . Langer vind ik het niet meer leuk . Ik heb vroeger zo vaak en zo lang alleen moeten rijden , dat ik nu meer geniet van kortere ritten . Mét pauze en zonder gps . Bewust . In mijn profcarrière was ik de hele tijd bezig met cijfertjes en prestaties , en daar wil ik van af . Ook als ik ga lopen – wat ik vaker doe dan fietsen – probeer ik dat puur op gevoel te doen . Ik ken mezelf . Als ik de ene week tien rondjes op de Finse piste loop , blijft het verleidelijk om er de week nadien elf te doen . De aard van het beestje , vrees ik ."
Vrij voelen Hoewel ze ruim een decennium geleden een punt zette achter haar profcarrière , blikt ze er met veel dankbaarheid op terug . " Toen ik stopte , was dat een bewuste keuze . Ik wilde graag een gezin . Verder herinner ik me hoe blij ik was dat ik plots gewoon ziek mocht worden . Als topsporter ben je zo gefocust op elk kriebeltje in je lijf , dat ik me na afloop vooral ‘ vrij ’ voelde ." Toch zou ze vandaag opnieuw kiezen voor een leven als profwielrenner , geeft ze toe . " Ik heb er dingen voor moeten opgeven . De laatste 100 dagen van het zesde middelbaar heb ik bijvoorbeeld niet meegemaakt , omdat ik de dag nadien een wedstrijd had . Toch heb ik dat nooit erg gevonden . Als tiener vond ik het al cool om mijn eigen pad te bewandelen en een tikje af te wijken van wat de anderen deden ."
Low profile Afzien en toch doorzetten , Ine kent er alles van . Dat bleek uit haar glansrijke deelname aan ‘ Special Forces ’ ( VTM ), eerder dit jaar . " Daar heeft mijn ervaring als topsporter me zeker geholpen . Ik was in de reeks geen haantje-de-voorste , maar hield me low profile . Zelfs in die mate dat mijn vriendinnen die keken , me soms niet terugvonden in de groep ( glimlacht ). Voor mij was het belangrijk om gedisciplineerd te blijven en de opdracht zonder klagen uit te oefenen . Laat het ons zo zeggen : ik draaide er geen paté van . Focus . En gefocust blijven ."
Tekst : Sandra Genijn Fotografie : Arne Deboosere ,
Flanders Classics en Light for the World
9