FİKİR TAŞI FİKİR TAŞI - SAYI 1 | Page 24

24 FAYDA KOLEJI ASLIMIZDA OLUP DA YİTİRDİKLERİMİZ Şeyh Ebul Vefa hazretlerinin bir oğlu vardı. 15. Yy’ da da İstanbul’ da henüz çeşmeler olmadığı için hayvanların sırtında kırbalarla İstanbul’ a taşınırdı ve bu işlem sakalar tarafından gerçekleştirilirdi. Şeyh Vefa hazretlerinin oğlu da bu kırbaları (Kırba, eti yenen hayvanların derisinden tabaklanarak elde edilen tulum) delerdi. Bu sucular Şeyhin hatrına bu çocuğa bir şey demezlerdi ama bu çocuk o kötü hareketi uzun bir müddet sürdürdü. Sucular Şeyhe gidip senin oğlun şunu şunu yapıyor demeye cesaretleri yoktu. Sakacılardan birtanesi artık dayanamayıp bu konuyu utanarak Şeyh hazretleri ile konuşmaya gidiyor. Ve şeyhin huzuruna vararak “Ya Şeyh ne zamandan beri sizin çocuk bizim kırbalarımızı elindeki iğne ile delmekte ve akan suları ağzını dayayıp içmektedir. Biz bu zamana kadar bir şey söylemedik ama artık dayanılmaz oldu. Siz bir tenbihte bulunsanız da çocuk bu halinden vazgeçse” dedi. Şeyh tüm kırbaları delinen sakaları çağırdı zararları ödedi ve gönüllerini aldı. Şeyh acaba çocuğunu yetiştirirken ne hata yapmıştı ki oğlu bu hataya, bu yanlışa düştü diye düşünürken “Hanım kabahat ya sende ya da bende! İyi düşün çocuğa hamile iken veya emzirirken haram bir şey yedirdin mi?” diye sordu. “Ey insanlar! Yeryüzünde bulunanların helâl ve temiz olanlarından yiyin…” (el-Bakara, 168) Buna karşılık yalnız hamileyken komşusunun bahçesindeki nardan canı çektiğini ve iğne ile delerek bir damla emdiğini söylediğinde şeyh sevindi. “Elhamdülillah hastalık teşhis edildi” diyerek komşuya gidip hakkını helal etmesini istedi ve ona istediği bir şey varsa onu teklif edeceğini söyledi. “Komşusu helal olsun bir damla nar suyunun ne kıymeti olabilir. Keşke koparıp yeseydi”. Şeyh oğlunu çağırma zorunluluğu duymadı. Gerçekten de bu helallik meselesi ortadan kalkınca Şeyhin oğlu bu kötü alışkanlığını bıraktı. Bu olay bize 15. yy daki dinimizi yansıtmakta ve o kadar dikkat etmişiz ki yıllar geçse de günahımızı hatırlarız. Bugünlerde yani 21. yyda nefsimize sahip çıkamayıp her zaman hata yapıyorsak acaba çocuklarımız torunlarımız hatta gelecek nesillerin sizce ne kadar kötü