fUSKA MAG vizyon eleştiri FİLM fUSKA MAG vizyon eleştiri FİLM
72 FUSKA MAG FUSKA MAG FUSKA MAG FUSKA MAG FUSKA MAG 73
Oyunculuk geleneğinden gelen ve Crazy Heart ile dikkatleri üzerine toplayan Scott Cooper’ın bu ikinci uzun metrajlı filmi, öncülünün aksine biraz daha dağınık bir yapım. Rust Belt’in sisli suretinde, belli periyodlar halinde kapıyı çalan küresel krizden, hesaplaşma süreci uzun bir süre daha bitmeyecekmiş gibi görünen Irak Savaşı Sendromu’na; artık alışılagelen kalıpların dışında tuvale yansımayan suç dünyası gevelemelerinden, vigilante klişelerine kadar filmi şişmanlatacak bütün potansiyel detayları yapıtına dikmiş Cooper. Fakat ortaya çıkan intikam öyküsü, her ne kadar klişelerle barışık olsa da bunları sürükleyici bir şekilde işletebildiğini iddia edebilmek biraz tartışmalı!
Her ne kadar öyküsünün yaması yer yer açılsa da, Cooper’ın perdeye iteklediği oyuncuların performansını yabana atabilmek de pek mümkün değil! Christian Bale’in bir intikam meleğine kıyasla dingin sayılabilecek performansı fazlasıyla dikkate değer. Ağabey Affleck’e oranla, sinemasal arenada tutarlı bir rota tutturan Casey Affleck’in de seyir zevkine harç olduğu inkâr edilemez. Pek de şaşırılmayacak biçimde, filmde görüldüğü ilk saniyeden itibaren perdeyi ezip geçmeye ant içmiş olan Woody Harrelson’ın üst düzey psikopat güzellemesi Harlan DeGroat, belki de filmin en önemli kozu!
Her halükârda, içerik anlamında “intikam öyküsü” matematiğini tutturmakla birlikte, sağlamasına eğilmeyen sinemasal bir mahsul var karşımızda. Scott Cooper adına bir geri adım olsa da şans verilmeyecek kadar sığ bir örnek olduğu söylenemez!