The Untouchables
Cult Shop / faust 116
Brian De Palma gerçekten sevdiğim ve önemsediğim bir yönetmen ancak 1987 tarihli The Untouchables'da yaptığı yanlış tercihler, hatalar gerçekten sinemada dersinde okutulacak niteliktedir. De palma resmen yeni bir The Godfather olma potansiyeline sahip hikayeyi adeta tarumar etmiş. Bunda tabi ki David Mamet'ın senaryosunun da payı var. Bir kere filmde gerçekten çok garip bir müzik kullanımı var. Aksiyonun, gerilimin zirve yaptığı anlarda çok alakasız melodilerle, olabildiğince kötü bir müzik devreye giriyor ki, filmden sizi koparıyor.
Birçok kişinin söylediği gibi Robert De Niro filmin en iyisi olmasına rağmen en az görünen oyuncusu. İnanılmaz mükemmel bir Al Capone portresi çizmesine rağmen De palma, ne hikmetse 120 dakikalık filmde topu 7-8 dakika falan bu portreden yararlanmış. Kendisi resmen kıymış bu performansa. Senaryodaki mantık hataları ve kurgusal boşluklar da filmi ne yazık ki zayıf olan bir diğer unsurları.
Tüm bunlara karşın meşhur merdiven sahnesini filmden ayrı değerlendirmek gerekiyor. De palma sanki koca filmi sırf bu sahneyi çekmek için yönetmiş.
Filmden apayrı bir boyutta, apayrı estetik taşıyan harikulade bir sahne. İlginç bir şekilde filmin geneline nazaran müzik kullanımı bile çok başarılı bu sahnenin. De palma'nın hemen her filmini izlemiş olarak gerçek De Palma'yı sadece o sahnede gördüğümü itiraf etmeyelim.