FULL LIFE «Με αποδείξεις και λαμπερά ονόματα» FULL LIFE - ΤΕΥΧΟΣ 2ο (18/12/13) | Page 38

Σκηνές από το Διά ταύτα του Λάκη Λαζόπουλου. Στις φωτό με τον Απόστολο Γκλέτσο και τον Τρύφωνα Καρατζά. σε άλλα μονοπάτια. Έπαιζε για χόμπι. Εγώ έπρεπε να επιβιώσω. Έτσι χωρίσανε οι δρόμοι μας» λέει συγκινημένος. Οι σκέψεις του πηγαίνουν στη Ρένα Βλαχοπούλου όπου μαζί έπαιξαν το Μια τρελή τρελή σαραντάρα και Η θεία μου η χίπισσα. «Η Ρένα ήταν μοναδική. Απίστευτη. Ωραίος τύπος και πολύ μεγάλο ταλέντο. Μόνο για τη Ρένα και τον Βέγγο έγραφαν ειδικά οι συγγραφείς. Όλη η ταινία στηριζόταν επάνω τους. Αυτά μου λείπουν τώρα. Οι πλάκες τους και τα κρασάκια που πίναμε κατά τα γυρίσματα. Μετά όμως, ο καθένας πήγαινε στο σπίτι του. Εγώ δε, δεν έκανα με κανέναν παρέα. Ήμουν της οικογένειας. Τώρα δεν βλέπω τις ταινίες αυτές». «Κατέρρευσα από την κατάθλιψη…» Ο ίδιος σήμερα παραδέχεται ότι δεν του λείπει ούτε το θέατρο ούτε ο κινηματογράφος ούτε το χειροκρότημα. «Απέχω 38 full LIFE από όλα. Δεν μου λείπει τίποτε από αυτά. Τα έζησα όλα πλούσια στη ζωή μου. Το 2003 κατέρρευσα από την κατάθλιψη, όταν έφυγε από τη ζωή η σύζυγός μου. Τη λάτρευα. Προσπάθησα να βρω διέξοδο στο θέατρο, αλλά δεν τα κατάφερα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν ήθελα να δω κανέναν» λέει σήμερα. Τον ρωτάμε αν νιώθει δικαιωμένος από όσα έπαιξε. «Δεν νιώθω δικαιωμένος για όσα έπαιξα. Ήμουν άξιος για καλύτερο ρεπερτόριο. Και δεν πληρώθηκα καλά. Τα καλύτερα λεφτά που πήρα ήταν από την ταινία Η θεία μου η χίπισσα - 60.000 δραχμές τότε. Δεν έκανα λεφτά από το επάγγελμά μου. Προσπαθούσα να ζήσω την οικογένειά μου αξιοπρεπώς και να περνάμε καλά. Δεν ξόδευα λεφτά» λέει και γελάει, ενώ όταν τον ρωτάμε αν χτυπάει το τηλέφωνο από συναδέλφους του, απαντάει: «Όχι, δεν χτυπάει πια. Επαφές έχω μόνο με τη Γιουλάκη. Οι πιο στενοί φίλοι πέθαναν όλοι. Έμεινα πλέον μόνος μου. Το επάγγελμά μας είναι πολύ σκληρό. Ορισμένοι νέοι πιστεύουν ότι έχουν πιάσει τον πάπα… Τρομάρα τους!» λέει και γελάει, ενώ συνεχίζει για τους νέους ηθοποιούς. «Έχω παίξει με τον Χαϊκάλη και είναι έκτακτος. Με τον Φιλιππίδη έπαιξα στα πρώτα του περπατήματα και του είπα τότε: “εσύ, παιδί μου, δεν έχεις να κάνεις τίποτα. Με το που θα εμφανιστείς θα γίνεις όνομα” και δεν είχα άδικο», ενώ όταν τον ρωτάμε αν του το έχει αναγνωρίσει, λέει: «Δεν νομίζω να το θυμάται καν. Τότε ήταν σεμνός, με χαμηλωμένα μάτια. Τώρα έγινε τρανός» τονίζει και συνεχίζει. «Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Φοβάμαι την αρρώστια. Για τον θάνατο είμαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή». Όταν φτάνουμε στις νεότερες συνεργασίες του, στο μυαλό του έρχεται ο Βασίλης Τσιβιλίκας. Όταν πέθανε ο Βασίλης, νόμιζα ότι πέθανα εγώ. Τρελάθηκα. Δεν το πιστεύω ακόμη».