45
Hoe vaak heb jij het verhaal over je zilveren
medaille verteld?
‘Vaak genoeg, maar dat verveelt niet hoor. Sinds Rio sta ik de
meeste dagen wel op foto’s. Soms is het wel een beetje veel, maar
het blijft ook leuk.’
Er is een foto van jou met je coach, vlak na de
finale in Rio en jullie stralen uit: we hebben goud!
‘Dat ging even door m’n hoofd: misschien heb ik ‘m wel. Maar snel
daarna keek ik naar TeamNL met hun iPads voor zich op de tribune
en door de manier waarop ze keken dacht ik: nee, dat wordt ‘m niet.’
Was je teleurgesteld?
‘Heel even. Je staat direct verslaggevers te woord en die confronteren je dan: “Dit is toch wel een teleurstelling?” Ja, dat komt wel
binnen. Je denkt vanaf het moment dat je ’s morgens opstaat: ik wil
winnen! En achteraf denk je ook nog best vaak hoe gaaf het zou zijn
geweest als...’
Voor jou is er een groot verschil is tussen trainingen en wedstrijden...
‘Op het moment dat een wedstrijd begint, ben ik me heel bewust
van mijn omgeving. Daarna lijkt het wel of ik in een andere staat
van bewustzijn kom. Je loopt naar elkaar toe, de eerste slagen
komen en ik ben weg, letterlijk. Ik weet achteraf vaak ook helemaal
niet wat ik nou precies heb gedaan.’
Ben je weleens bang in de ring?
‘Nee, nooit. Dat komt misschien ook omdat ik in Nederland alleen
maar met mannen kan trainen. Met andere vrouwen krijg ik
gewoon niet genoeg weerstand. Dus bij zo’n wedstrijd denk altijd
maar: ach, het is maar een vrouw…’
Denk je er na je grote succes weleens aan om
helemaal te stoppen?
‘Nee, dat zou ik zonde vinden, omdat het leven zo mooi is. Hoewel….. Ik heb in de afgelopen periode wel duizend keer gedacht: Ik
stop ermee, het is waanzin. Die dagelijkse training, altijd met
mannen, dan zit je in de kleedkamer en heb je weer een bloedneus.
Ja, dan is het allemaal niet zo florissant. Waarom ben ik niet lekker
gaan volleyballen, denk ik dan, dan zaten we hier nu met z’n
zestienen gezellig te keten.’
‘Nooit witte wijn, nooit chocola, altijd jezelf
inhouden, altijd focus?
‘G