JAN DONIA
SCHIEDAM HEEFT
Z’N MUSEUM TERUG!
‘Rotterdam is aan het veramsterdamsen en Schiedam ontwikkelt zich tot een nieuw, echt Rotterdam’,
zegt directeur Deirdre Carasso van het Stedelijk Museum Schiedam. ‘Er komen veel jonge ondernemers
en jonge kunstenaars naar Schiedam, omdat ze hier kansen zien. Het is weer een stad van pioniers aan
het worden. Voor mij is het daarom fantastisch om hier te werken.’
Jeneverhoofdstad van de wereld
Ter illustratie van de status die Schiedam ooit had, laat Carasso mij op
haar smartphone een foto zien van een achttiende-eeuwse jeneverfles
met het opschrift Rotterdam near Schiedam. Schiedam was in die tijd de
jeneverhoofdstad van de wereld en Rotterdam stelde nog niet zoveel
voor. Inmiddels is de relatie tussen de twee steden drastisch veranderd.
Deirdre Carasso wil haar museum én de stad uit de slipstream van de
grote buur halen. Tot enthousiasme van het gemeentebestuur, de
gemeenteraad en veel Schiedammers, want zij is goed op weg.
Te weinig bezoek
Toen zij twee-en-een-half jaar geleden in het monumentale gebouw aan
de Hoogstraat begon, liep het museum voor geen meter. Op zich was dat
gek. Het presenteerde al tientallen jaren een prachtig programma, was
een bakermat voor nieuw talent en scoorde hoog in de landelijke media.
Critici van NRC, Volkskrant, Trouw en Telegraaf waren kind aan huis.
Maar dat had nauwelijks effect op de inwoners van de stad. Hoe
intrigerend de tentoonstellingen ook waren, er kwamen veel te weinig
bezoekers. In feite was het museum al jaren failliet. De gemeente, die het
geld voor het voortbestaan fourneerde, deed dat tandenknarsend. De
gemeenteraad zeurde.
DEIRDRE CARASSO OP ZAAL IN HET MUSEUM
Heksentoer
De kritiek was ten dele terecht, zeker wat het financiële plaatje betreft.
Maar zij stond ook bol van kleinburgerlijkheid, zonder respect voor de
kwaliteit die de exposities boden. Als zo’n negatieve lawine eenmaal in
beweging is, is zij moeilijk te stoppen. De Schiedammers haalden hun
schouders op. Zij kwamen al lang niet meer in de Hoogstraat, een straat
in verval, in de avonduren met zijn rolluiken een mini-Bronx. Al met al zag
de toekomst van het museum er hopeloos uit. Het zou een hekstentoer
zijn om daar verandering in te brengen.
Een warme plek voor de stad
Juist dat aspect was uitdagend voor Carasso (1970, Amsterdam; gehuwd,
3 dochters). Na haar studies kunstgeschiedenis en archiefwetenschappen
werkte zij, voordat zij in 2016 naar Schiedam kwam, tien jaar bij museum
Boijmans van Beuningen, achtereenvolgens als hoofd educatie & publiek
en hoofd relaties & filantropie. ‘Ik ben een vernieuwer. Mijn opgave was
duidelijk: de Schiedammers weer naar het museum brengen, meer
mensen uit het land trekken en er een warme plek van maken voor de
stad. Dat lukt!’
STEDELIJK MUSEUM SCHIEDAM, BUFFET, FOTOGRAFIE KIM VAN DEE
67