‘ Rotterdammers eten geen honing, wij kauwen op bijen’
36
‘ Rotterdammers eten geen honing, wij kauwen op bijen’
Regenjackie uit Het is donderdag 7 juni 2018 als Jordex-directeur Ruud Maaskant en ik tegen de klok van vijven voor de vijfde en laatste keer het dorpje Alpe d’ Huez inrijden. We stoppen kort voor een terrasje waar een dj de deelnemers aan Alpe d’ HuZes richting de finish schreeuwt.‘ Kom Mar, regenjackie uit hier’, zegt Ruud in onvervalst Rotterdams,‘ we komen zo meteen langs onze supporters. Om ze te bedanken moeten we er netjes uitzien …’
Níet janken! Er netjes uitzien, terwijl we er niet uitzien. Modder, snot, spuug, zweet en zand plakken aan onze gelaten als we elkaar nog één knuffel geven.‘ Kom op! En we gaan niet janken!’ Het is algemeen bekend, Rotterdammers janken niet. Maar vandaag is alles anders. Bij Alpe d’ HuZes fiets je de hele dag tegen de richting in … In letterlijke zin: dalend en klimmend. En figuurlijk: vechtend vóór de hoop, tégen het cynisme. Toegegeven, de tranen zitten hoog... En met de climax, na maanden van voorbereiding, voor ogen zijn onze tranen meer dan gerechtvaardigd.
Bescheidenheid Ruud weet hoe de hazen lopen, maar als voorzitter van de Stichting Rotterdam Fund Racers maakt hij zich vooral klein en bescheiden. Alpe d’ HuZes biedt geen onderdak voor Bokito-gedrag waar menig ondernemer van beticht wordt. We ontmoeten elkaar in vastberaden nederigheid, die we steeds weer in elkaar herkennen. Persoonlijk belang is het verwende neefje van wie je hoopt dat ie eens een verjaardag overslaat. Een Spookrijder gelooft in ons, niet in mij.
Vrienden voor het leven De omhelzing van Ruud en mij werd beloond met een daverend applaus. Hand in Hand Vastberaden! is ons motto. Wij, ondernemers van vlees en bloed, hebben ons verenigd in Stichting Rotterdam Fund Racers. Met onze deelname aan Alpe d’ HuZes laten wij zien dat het leven, óns leven, niet alleen bestaat uit omzetcijfers, groeimodellen en businessstrategieën.
Mythische berg Direct na de managementmeeting op donderdagmiddag volgt immers een intensieve spinningtraining die het uiterste van ons gestel vergt. Rekenen zit in ons ondernemersbloed, bij Alpe d’ HuZes rekenen we ook … op de hulp van de medemens. We troostten net nog een vreemde die vocht tegen de tranen. Op deze mythische berg worden vriendschappen voor het leven gemaakt, in het dal krijg je een trap na als je niet snel genoeg optrekt bij het stoplicht.
Hand in hand We fietsen onder het houten viaduct door. De bocht gaat naar links. Nog maar een paar tellen. Dan zullen we onze supporters passeren. Ruud fietst links van me. We kijken elkaar aan. Een glimlach. En dan reikt zijn hand naar de mijne. Ons motto Hand in Hand Vastberaden mag dan een knipogige verwijzing zijn naar het geliefde clublied van Feyenoord, maar moet vanzelfsprekend in een bredere context worden gezien. Onze missie, kanker de wereld uit krijgen, kunnen wij alleen volbrengen als wij dit Hand in Hand doen met een Rotterdamse vastberadenheid waar een gegeven cynicus de hik van krijgt. We geloven in de kracht van de herhaling.
Flashback De duizenden kilometers aan trainingsarbeid gingen ook deze Alpe d’ HuZes-campagne hand in hand met de persoonlijke gesprekken die ik hield met( ex-) kankerpatiënten. Daarmee geef ik kanker een gezicht. Het gezicht onthult zich vervolgens naar buiten met de vraag om steun. Die levensverhalen schieten door het hoofd. Nu en hier. Het is spookrijden in mijn geheugen. In de verte zie ik mijn zwaaiende ploeggenote Monique staan die een hersentumor en borstkanker overleefde. Ze staat naast twee jeugdvrienden van Ruud en mij die naar de Alpe trokken om hun overleden vader Gerard te eren. Aan mijn stuur hangt het aapje waarmee de aan leukemie overleden Lianne wordt herdacht. Het is hetzelfde aapje dat droomde ooit vlinder te mogen zijn. In Liannes levensverhaal doopte ik het aapje om tot Papillon. Ik droomde nachtenlang van kinderen die aan kanker lijden. Ik werd wakker met foto’ s van het met vlinders beplakte kistje van Lianne op mijn netvlies. Vanuit hetzelfde netvlies rolden tranen van Liannes ouders en van haar zus Elleke. Het werk van de duivel moet tot de wortel worden uitgeroeid. Niets doen is immers geen optie. Hand in hand doen we het. Samen. Vastberaden. Rotterdammers eten geen honing, wij kauwen op bijen. Ik rijd achteruit met de blik naar voren spookrijdend de berg op.
Troefkaarten in toerbeurt Door hoop uit te dragen, door een positief geluid te laten horen, gaan wij met de Stichting Rotterdam Fund Racers tégen de richting in die de huidige tijd ons lijkt voor te schrijven. Een tijd waarin cynische navelstaarders regeren, een tijd waar krenkende grofheid wordt beloond met likes en een tijd waarin empathie een scheldwoord lijkt. Maar wij draaien de tijd om. Aandacht, bescheidenheid, zorg, liefde, compassie en geloof zijn de troefkaarten die de Rotterdam Fund Racers in toerbeurten uitspelen. Niemand meer dood aan kanker. Wij zúllen het verschil maken. Hoe dan ook.
Helden‘ DAAR ZIJN ZE!’, horen we mijn fotograferende dochter Fabienne roepen. Wegslikken die brok, doortrappen nu. Rotterdammers janken niet. Ik heb nog altijd Ruuds hand vast. We fietsen Hand in Hand. Het leven openbaart zich in zijn meest letterlijke vorm voor ons. We passeren de tientallen supporters die ons als helden verwelkomen, terwijl wij, Spookrijdende omdenkers, dondersgoed beseffen dat zíj, alleen zíj, de echte helden zijn.
Eindbedrag Helden van even grote proporties worden die avond belicht als in het propvolle restaurant Le Passe Montagne het eindbedrag bekend wordt gemaakt door medebestuurslid Norbert. Een plechtig applaus volgt als onze sponsoren en donateurs op duizend kilometer afstand in het vader- en moederland worden bedankt voor het geloof in onze missie. Een staande ovatie volgt zodra het eindbedrag met een merkstift op een blanco cheque wordt gepend: 205.194 euro.
Standaardantwoord Trots dat ik deel uit mag maken van ons leven, van onze stad, van onze beweging, van onze Stichting, tik ik die nacht vanuit kamer 702 van Hôtel le Pic Blanc via social media:‘ Hand in Hand Vastberaden …’, als standaardantwoord op alle hoe-, wat- en waarom-vragen.