DE MENS
BJORN VAN DIJL MET ZIJN RECHTERHAND LIZE DE JONG: ‘IK BEN ER ACHTER GEKOMEN DAT JE SOMMIGE DINGEN UIT HANDEN MOET GEVEN’
Golfcenter Seve in Rotterdam, red.). Hij ging Crazy
Piano’s openen in Scheveningen en vroeg me bij hem te
komen werken als bedrijfsleider. De zaak werd een groot
succes en in 2003 nam ik Crazy Piano’s van Bravenboer over.’
‘De live muziek, de grote piano in het midden van de zaak, het
feit dat de bezoekers liedjes konden aanvragen… Het was allemaal
nieuw en sloeg daarom enorm aan. We pakten meteen door en
startten Crazy Piano’s on Tour. Dat beide concepten nog steeds
bestaan in het snel veranderende horecalandschap zegt genoeg.
We zijn niet hip, maar hebben een bepaald kwaliteitsniveau dat nog
steeds gewaardeerd wordt. Dat is iets dat ik met al mijn zaken
probeer te bewerkstelligen.’
TOTAALPLAATJE
decoratie. Ik denk dat de gasten zich in alle zaken prettig voelen en
goed kunnen eten voor een nette prijs. Dat is wat mij betreft het
geheim.’
THE AMERICAN DREAM
‘Wat maakt iemand een goede ondernemer? Ik zou het niet weten.
Ik vind het in ieder geval fijn dat ik het vak in de praktijk heb
geleerd. We krijgen genoeg mensen binnen die de hogere hotelschool hebben gedaan. Die hebben een enorme berg theoretische
kennis, maar als ik ze vraag om even iets te laten zien in de praktijk,
dan komt er weinig van terecht.’
‘Verder kun je pas achteraf zeggen of
iemand een goede ondernemer is
geweest of niet. Iedereen gaat een keer
op z’n bek. Ik ook. In 2008 begonnen we
Crazy Piano’s in Miami, Amerika. Ze
zagen het helemaal zitten daar en ik ook.
The American Dream… Ik liet me alleen
gek maken door de mensen om me heen.
De zaak werd groter en duurder dan
oorspronkelijk het plan was. In het
weekend was het druk, maar doordeweeks een stuk minder. Daarnaast bleek
het werken met Amerikanen heel lastig.
Ze zijn supereigenwijs en kunnen niet buiten hun eigen kaders
denken. Ik moest te vaak aanwezig zijn om dingen in de hand te
houden.’
‘Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om de tent te verkopen. Maar
financieel was het een enorme dreun. Zó’n dreun dat ik op het
dieptepunt bij het tankstation serieus bang was dat ik mijn tank
niet zou kunnen afrekenen. Dat was geen fijne periode, maar wat
kun je doen? Je pakt tien tellen, neemt je verlies en gaat door. Ik had
de crisis of andere omstandigheden de schuld kunnen geven, maar
het was allemaal mijn eigen keuze. Een duur inschattingsfoutje.
Maar maakt dat me een mindere ondernemer? Dat denk ik niet.’
'Loslaten vind ik
nog altijd moeilijk;
na vijf dagen
vakantie wilde ik
al terug'
‘Veel mensen hebben geprobeerd het
concept van Crazy Piano’s te kopiëren.
Ze kochten een kroeg, zetten er een
funky piano in die ze rood verfden en
dachten dat de mensen vanzelf binnen
zouden stromen. Maar zo werkt het
gelukkig niet. Anders zou iedereen het
kunnen gaan doen. Het gaat om het
totaalplaatje. Alles moet kloppen, van
het binnenkomen tot het vertrekken. Als
er iets in dat proces niet goed is, dan red je het niet. Je moet meer
bieden dan alleen het perfecte gerecht of een prachtig terras.’
‘Neem de zaak waar we vandaag zitten, Willaerts in Papendrecht:
het is niet hip en niet oubollig, niet duur en niet goedkoop. We
blinken nergens in uit, maar hebben gewoon een prima zaak. In
2009, toen ik de tent overnam, was de locatie net zo goed, maar het
liep voor geen meter. Kennelijk waren het personeel, het eten en de
sfeer toen minder. Die dingen bepalen voornamelijk of je het gaat
redden met een horecazaak.’
‘De acht zaken die we nu hebben, zijn heel verschillend, maar
hebben ook overeenkomsten: veel personeel, mooie ingrediënten
van mooie leveranciers als Schmidt Zeevis en Nice to Meat en nette
89